تیزهوشی دعوتگران در دفع منکرات
تیزهوشی دعوتگران در دفع منکرات
نویسنده: عبدالحمید البلایی ترجمه: محمود محمودی
دعوتگرانی که تمام لحظات عمرشان را با دغدغه های دعوت سپری می کنند و از وضعیت جامعه ی خود رنج می برند، همیشه نگرانند و به این فکر هستند که برای رویارویی با منکرات و رساندن دعوت به مردم از هر روش و اسلوب تازه تری استفاده بکنند.
در این مورد بخوانید: انکار حکیمانه، درسی برای دعوتگران
من یکی از این نوع دعوتگران را می شناسم. او کارمند یکی از مؤسسات دولتی است. از قضا او در بخش خود با مجموعه ای همکار شده بود که جز کلمات رکیک و حرف های زشت و سخنان ناسزا چیزی نمی دانستند! این دوست ما سخنران بود و به این فکر می کرد که از چه راهی با رفتار ناروای آنها مقابله نماید.
خدای متعال راه حل جالبی به او نشان داد:
تصمیم گرفت در مورد موضوعات سخنرانی هایش از آنها مشورت بخواهد.
آنها سریعا به پیشنهاد او عکس العمل نشان دادند و هر کدام بر روی گوشه ای از اوضاع دردناک جامعه انگشت می نهادند و از منکراتی سخن می گفتند که با چشم خود می دیدند و یا از هم قطارانشان می شنیدند.
این داعی می گفت: من با این کار به دو مطلب دست یافتم:
اولا: آنها به من معلوماتی دادند که هیچ وقت به تنهایی نمی توانستم آن معلومات را به دست آورم و برای کسی مثل من مشکل بود بتواند به چنان مکان های مشکوکی راه یابد.
ثانیا: آنها قبل از همفکری با من عادت نکرده بودند، به چنان قضایایی فکر بکنند.
قطعا عملکرد این دوست ما دستاوردهای دیگری هم داشته است: او توانسته است در آنها خودباوری و احساس مسئولیت نسبت به چنان رفتارهایی ایجاد کند و نیز مانع درونی میان خود و آنها را بشکند و صراحتا در مورد قضایای شخصی با آنها وارد گفتگو شود.
دعوتگران باید این گونه باشند و تدابیر و روش های نوینی بیابند که آنان را به اهدافشان برساند.
منبع: رهنمودهای تربیتی / تألیف: عبدالحمید البلایی ترجمه: محمود محمودی / نشر احسان
