باورهای غلط در مورد عشق

باورهای غلط در مورد عشق

نویسندگان: دکتر سید اصغر ساداتیان و دکتر ماهیار آذر

۱) گمشده من تمام نیازهایم را برآورده می کند.

حتی اگر شما به گم شده ی خیالی خود  (که هیچگاه وجود ندارد) دست یابید، او به تنهایی نمی تواند تمام منبع رضایت، خشنودی و خوشبختی شما باشد. زیرا چنین فردی وجود خارجی ندارد. او نیز همچون من و شما یک انسان با خوبی ها و نقص های منحصر به فرد خود هست و ماشین عشق سازی و خوشبختی نیست. خوشبختی شما در گرو طرز تفکر، اهداف، حرمت و عزت نفس خوب، مسئولیت پذیری، تلاش و کوشش به اضافه یک همدم و همراه خوب است.

۲) عشق حلال اکثر مشکلات است.

اگر چه عشق قدرت مافوق تصوری دارد ولی هرگز نمی توان با عشق تنها، اعتیاد، رفتار خشونت آمیز، انحرافات اخلاقی و اختلالات شخصیتی همسر (به عنوان معشوق) را اصلاح و برطرف نمود. در این موارد عشق همچون عصایی برای راه رفتن فرد نیمه معلول است (به شرط این که او واقعاً خود بخواهد راه برود). عشق به ما کمک می کند تا راه سنگلاخی زندگی را با امید، اشتیاق، هیجان، روشنایی و پشتکار بیشتری طی کنیم نه اینکه خود راه و یا هدف باشد. عشق یک طرفه یکی از بدترین انواع ارتباط میان زن و مرد است.

۳) عشق خودش باهاش میاد!

بسیاری از ما فکر می کنیم، عشق در همان نگاه و برخورد او در نهاد فرد کاشته می شود. خیر، چنین میل و کشش و شیفتگی چیزی جز جذبه و کشش جنسی نیست (هر چند لازمه شکل گیری یک عشق واقعی است و اگر در همان یکی دو جلسه اول آشنایی چنین حسی را طرف مقابل ندارید و می خواهید عاشقانه زندگی کنید از ادامه ارتباط و ازدواج کردن با این فرد صرف نظر کنید). عشق واقعی ماحصل شناخت تقریباً کامل خود و طرف مقابل است و برای رسیدن به چنین سطحی و آگاهی بایستی دو نفر حداقل ۶ ماه به طور مستمر و آزاد با هم ارتباط صادقانه داشته باشند (یکی از بهترین رسوم نامزدی، به شرط اینکه آگاهانه، عاقلانه و صمیمانه باشد).

۴) در دنیا فقط یک نفر جفت مناسب هر شخصی وجود دارد.

در حال حاضر که جمعیت جهان چیزی حدود شش میلیارد نفر است و اگر نه چند میلیون ولی حداقل چند صد هزار نفر وجود دارند که برای یک زندگی موفق و عاشقانه شما مناسب باشند و اگر اهل سیر و سفر نباشید در همان شهر شما و یا حتی در همان اطرافیان خود چندین کاندید خوب یافت خواهد شد. بر همین اساس، اگر به اشتباه وارد یک ارتباط و زندگی بسیار غلط شدید و تمامی تلاش خود را برای اصلاح و حفظ چهارچوب خانواده انجام دادید ولی موفق نشدید، نگران جدایی و پیدا نکردن جفت مناسب خود نباشید.

۵) زوج عاشق بایستی همچون دو نیمه سیب باشند.

اگر چه، هر چه تشابهات شخصیتی، احساسی، عقلانی، اقتصادی و اعتقادی دو نفر به هم نزدیک تر باشند، احتمال موفقیت و خوشبختی در زندگی بیشتر خواهد بود ولی این بدین معنی نیست که دو نفر بایستی کاملاً مشابه هم باشند و در مورد همه چیز هم نظر و موافقت داشته باشند. در واقع، اگر در اصول اساسی با هم تشابه، هماهنگی و توافق داشته باشند، کافی است. سایر تفاوت ها همچون رنگ، نمک و هوایی تازه برای زندگی و رشد هستند.

۶) دو عاشق هرگز موجب رنجش و آزردگی همدیگر نمی شوند.

جوهره ی وجودی انسان همراه با اشتباه است و انسان نه جایز الخطا بلکه حتمی الخطا است. مسئله مهم در این رابطه این است که دو فرد عاشق همراه با حسن نیت به نظرات همدیگر گوش فرا داده، هیچگاه نظر خود را بر دیگری تحمیل نکرده، صادقانه رفتار کرده و هرگاه متوجه اشتباه خود شدند شجاعانه و مهربانانه معذرت خواهی کرده و در جبران آن می کوشند (هر چند طرف مقابل نبایستی انتظار جبران داشته باشد). در ارتباط عاشقانه با وجود اینکه فرد در ابراز احساس خود کاملاً رها و آزاد است ولی هیچگاه (حتی در زمان خشم و ناراحتی) بر حریم و حرمت معشوق تجاوز نمی کند.

۷) عشاق همیشه خوش هستند.

هیچ موجودی نیست که در زمان های مختلف همواره احساسات و نیازهای یکسانی داشته باشند و در زمان تفاوت هاست که یکی از ویژگی های افراد عاشق، یعنی ایثارگری خود را نمایان می سازد و نیاز محبوب را بر نیاز خود مقدم می سازد و چون هر دو عاشق هستند لذا یک تعامل دو طرفه معنی دار و شیرین بین آن دو برقرار می شود و با وجود این که هر یک هراز گاهی از خواسته ها و نیاز خود صرف نظر می کنند ولی جریانی از خرسندی در ضمیر و درون آن ها به حرکت درآمده و به درجه رشد و کمال بالاتری قدم می نهند.

مسئله دوم در این رابطه آشنایی از اصول صحیح برقراری ارتباط و گفتگو است. عدم آگاهی و پیروی از این اصول در مدت زمان نه چندان طولانی می تواند رابطه عاشق ترین عشاق را بر هم بزند.

۸) شور، اشتیاق و هیجان عاشقی (واقعی) همیشه تر و تازه می ماند.

عشق در واقع یک روند و حرکت است که مراحل مختلفی را سیر می کند تا اینکه به اوج کمال خود برسد(در واقع پرورش داده و بارور می شود). آنچه که بیش از همه بر روی افراد اثر گذاشته و احساس توصیف ناپذیر، شیرین، حیات بخش، پرواز و به عبارتی اوج خوشی به فرد دست می دهد همان مرحله اول عشق یا شیفتگی است که به دلیل تغییرات بیوشیمیایی نسبتاً شناخته شده در بدن و مغز فرد است و در بهترین شرایط بیش از ۶ تا ۱۲ ماه (و ندرتاً چند سال) تداوم نمی یابد و مرحله ی بعدی عشق ظاهر می شود. با بکار بستن تمهیداتی می توان همچنان آن احساس قوی و خاص ماه های اول زناشویی را با مفهومی عمیق تر تجربه کرد.

—————————————————————-

منبع: چگونه زندگی مشترک خود را از نو و عاشقانه بسازیم / مؤلف: دکتر سید اصغر ساداتیان و دکتر ماهیار آذر

انتشارات: ما و شما ۱۳۸۹