آخرین پیام سیره نبوی به مردم قرن بیستم

آخرین پیام سیره نبوی
به مردم قرن بیستم

امام سید ابوالحسن علی
ندوی

بخش اصلی پیام سیره ی
نبوی

بخش اصلی پیام سیره ی
نبوی به مردم جهان قرن بیستم –که امروزه اروپا بدون لیاقت و شایستگی رهبری آن را بهده
دارد –این است که :

ای کسانی که از الله
دوری جسته اید بسوی او باز گردید و بجز او دیگری را معبود قرار ندهید و خود را به
پیشگاه او تسلیم کنید همان گونه که غلام مطیع و فرمانبردار تسلیم فرمان مولایش می
باشد .و به آغوش رحمت حق در آیید همان گونه که کودک در آغوش گرم مادرش در می آید .

خداوند می فرماید : فَفِرُّوا
إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ *  وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ
إِنِّی لَکُم مِّنْهُ نَذِیرٌ مُّبِینٌ

((بگو ای پیامبر از زشتیها جهل و تاریکیهای شرک و کفر
بگریزید و بسوی خدا پناه ببرید و معبود دیگری با خدا قرار ندهید که م برای شما از
سوی او بیم دهنده یآشکاری هستم ))ذاریات ۵۰-۵۱

این پیامی است که هر
ساله سیره ی نبوی همه ی جهان بشری را مخاطب قرار می دهد و بادها و امواج در یاها این
پیام را به گوشه های جهان و اقوام و ملل دور دست می رسانند اگر این سرو صدا ها که
صفای زندگی را تیره ساخته اند اندکی آرام و ساکت می شدند و حجاب ها بر داشته می شد
و هر اینه ما نیز دای را می شنیدیم که اهل کتاب در قرون اول و صدر اسلام شنیدند و
آن اینکه :

قَدْ جَاءکُمْ
رَسُولُنَا یُبَیِّنُ لَکُمْ کَثِیرًا مِّمَّا کُنتُمْ تُخْفُونَ مِنَ الْکِتَابِ
وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ قَدْ جَاءکُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ  #  یَهْدِی
بِهِ اللّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلاَمِ وَیُخْرِجُهُم مِّنِ
الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَیَهْدِیهِمْ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ

((از طرف اله نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد نوری که
خداوند به وسیله ی آن کسانی را که در پی کسب خشنودی او باشند به راههای سلامت
هدایت می کند و از تاریکیها به سوی روشنای می برد و آنها را به راه راست رهبری می
نمای ))مائده ۱۵-۱۶

همانا انبیا ئ هدایت
کنندگان کشتی بشری هستند و هم آنان اند که در طول تاریخ آنرا به ساحل نجات رهبری
نموده اند و هر کس در هر زمان خود را از این کشتی نجات بی نیاز بداند سرنوشت حتمی
او سرنوشت فرزند نابکار و نافرمان نوح خواهد بود که از سوار شدن بر کشتی نوح سر
باز زد و گفت L(به کوهی پناه می برم که مرا در خود پناه خواهد داد
))هود ۴۳

حضرت نوح در پاسخ گفت
امروز هیچ قدرتی در برابر فرمان خدا پناه نخواهد داد خداوند متعال پس از اینکه
حضرت محمد (ص)را به پیامبری مبعوث فرمود سعادت ملت های شرق و غرب اولین و آخرین را
وابسته به ایمان به آن حضرت و پیروی از سنت و سیره ی او قرار داد هر که از راه او
سرپیچی کند و به سوی شرق یا غرب روی آورد بر خود ظلم کرده و فرجامی جز سرگشتگی و
هلاک و بدبختی نخواهد داشت به گفته ی شاعر :

محمد عربی کابروی هر
دو سرااست         کسی که خاک درش نیست خاک
بر سر اوست .

ُیا به گفته سعدی :

کسانی کزین راه برگشته
اند برفتند و بسیار سرگشته اند .

بخش دوم پیام ویژه ی
مسلمین

بخش دوم این پیام
مخصوص مسلمین است همه می دانند هنگامی که رسول اله (ص)به پیامبری مبعوث شد دنیا
ویران و بسان قبرستان نبود بلکه چرخ زندگی همانند امروز با اندک تفاوتی در گردش
بود تجارت و بازرگانی صنعت و حکومت و کشورداری مانند امروز وجود داشت مردم آن
روزگار از زندگی خشنود و راضی بودند و نیازی به اصلاح و تغییر نظام زندگی احساس
نمی کردند اما خداوند وضع و حالت جهان و سرزمین خویش را بدینگونه نمی پسندید در
حدیث نبوی نسبت به آن زمان چنین آمده است :

((خداوند نگاهی به مردم
روی زمین انداخت وضع بد آنها را نپسندید و از همه ی آنها اعم از عرب و عجم بیزار
گشت بجز عده ای از اهل کتاب (که بر دین آسمانی باقی مانده بودند ).

در چنین حالی خداوند
حضرت محمد (ص) را فرستاد و ظهور ملتی جدید را ب همراه او پدید اورد بدیهی است که
آفریدن ملتی جدید برای هدفی بود که آن هدف از ملل دیگر حاصل نمی شد وگرنه برای
انجام کاری که دیگران با اشتیاق فراوان انجام می دادند نیاز به آفریدن ملتی جدید
نبود                     د و ضرورتی احساس
نمی شد که مسلمین با ظهور خویش در در یای زندگی بشر موجو تازهای بیافرینند و مسیر
تاریخ را عوض کنند هنگامی که خداوند حضرت آدم را آفرید فرشتگان گفتند ما برای
پرستش شما کافی بودیم و برای این منظور نیازی به آفریده شدن بشر خاکی نبود خداوند
فرمود :((آنچه را من می دانم شما نمی دانید )و سپس راز آفرینش بشر را توضیح داد که
آدم فقط برای کاری که رشتگان انجام می دادند آفریده نشده بلکه خداوند می خواهد
بدست بشر کارهای دیگری نیز انجام یابد اگر مسلمین فقط برای تجارت آفریده می شدند
تاجران بین المللی مکه که با بازرگانان شام و یمن در ارتباط بودند و همچنین
بازرگانان بزرگ یهود مدینه حق داشتند که بپرسند مگر تعداد ما برای انجام این خدمت
کم بود که ملتی جدید آفریده می شود ؟و اگر هدف کشاورزی می بود کشاورزان مدینه و
خیبر و طائف و نجد ،و شام و یمن و عراق حق داشتند که بگویند آیا ما برای خدمت
کشاورزی از هیچ کوششی دریغ ورزیده ایم که ملتی جدید برای این کار آفریده می شود ؟اگر
هدف آفرینش کشور داری و اداره ی نظام حکومت و داشتن شغل اداری بود و پس پادشاهان و
مسؤلان دولتی روم و ایران حق داشتند که بگویند :ما برای انجام این خدمت کافی هستیم
و هنوز عده ی زیادی از برادران ما بیکارند .پس چه نیازی به تربیت نسل جدید و
کاندیداهای نوین وجود دارد ؟

امت ممتاز و جهانی

در حقیقت مسلمین برای
انجام کار نوینی بسیج گردیده اند که در دنیای آنروز نه کسی انجام می داد و نه توان
انجام آن را داشت لذا برای اینکار نیاز بود که امتی ممتاز آفریده شود چنانکه
خداوند می فرماید : کُنتُمْ خَیْرَ أُمَّهٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللّهِ

((شما بهترین امتی
بودید که به سود انسانها آفریده شده اید زیرا امر به معروف می کنید و نهی از منکر
و به خدا ایمان دارید .))آل عمران ۱۱۰

مسلمین به خاطر همین
هدف خانه و کاشانه خود را ترک داده و جان بر کف به دیار غربت سفر نمودند همه ی
دارای خود را که در طول عمر به دست آورده بودند در این راه صرف کردند از پست و
مقام خویش کناره جوی کردند تجارت و کشاورزی و زندگی مرفه خویش را رها کردند و به
خاطر اصلاح جامعه از همه ی لذت ها و خوبی های دنیا گذشتند و فرصت های طلای را از
دست دادند خون خود را مانند آب بر زمین جاری ساختند  فرزندان خود را یتیم و زنان خود را بیوه کردند برای
حصول اهداف و مشاغلی که امروزه مسلمین به آنها دل بسته اند نیازی به رقابت و ای
همه گیر و دار نبوده و راه رسیدن به این اهداف کاملاًهموار و بی خطر بود و آنان در
این راستا با دنیای معاصر خود هیچگونه کشمکش و مزاحمتی ایجاد نمی کردند  ملت عرب و اقوام دیگر نیز از این بابت هیچگونه
نگرانی و ناراحتی نداشتند بلکه آنها بارها پذیرفتن این چیزها را (که امروزه هدف
نهای عموم مسلمین هستند )به دعوت گر اسلام پیشنهاد می کردند اما او هر بار آنها را
رد می کرد و از پذیرفتن آنها انکار می ورزید پیشنهاد مشد تا حکومت ،ثروت،زندگی
مرفه را قبول کند ولی او به همه ی اینها پشت پا می زد  حال اگر مسلمین وظیفه داشتند که خود را به سطحی
برسانند که کافران زمان بعثت و غیر مسلمین زمان حاضر هستند وهمه تن در مشاغلی
مصروف شوند که عرب ها و اهل روم و ایران مصروف بودند و چیزهای را هدف نهای خود قرار
دهند که پیامبرشان در بهترین موقعیت ها رد کرد پس این امر مترادف خواهد بود با خط
بطلان کشیدن بر تاریخ نخستین اسلام اعلان آشکاری است مبنی بر این که خون گرانبهای
شهدای بدر ،حنین ،احزاب قادسیه ،یرموک بی جهت ریخته شده و به هدر رفته است .

اگر امروز سرداران
قریش توان گفتگو داشته باشند می توانند خطاب به مسلمین بگویند :ای مسلمانان جهان
!چیز های را که شما عاشقانه به دنبال آن افتاده اید و اشیای را که شما حاصل زندگی
خود می دانید همان چیز های هستند که ما بیچارگان به پیامبر شما تقدیم نموده بودیم
و او نپذیرفت این چیز ها بدون ریختن یک قطره خون هم به دست می آمدند پس مجاهدت های
آن حضرت به چه معنا است ؟آیا ثمره ی آن همه فعالیت و فداکاری و بهای خون های ریخته
شده همین شیوه ی زندگی است که شما اختیار کرده اید ؟و آیا سطح عالی زندگی و اخلاق
همین است که شما بر آن قانع هستید ؟اگر فردی از آن سرداران قریش که عمری را در
مبارزه با اسلام صرف کرده فرصت انتقاد و اعتراض بیابد هیچ یک از وکلای بلند پایه ی
ما نمی تواند جواب قانع کننده ای داشته باشد و جز شرمندگی برای امت چاره ای نخواهد
بود رسول خدا نسبت به آینده مسلمین همین نگرانی را داشت که آنان در دام دنیا اسیر
گردند و هدف خویش را فراموش کنند آن حضرت در خطبه ای که پیش از وفات ایراد نمود
خطاب به مسلمین فرمود :

(من نسبت به آینده شما
از فقر و تنگدستی نگران نیستم بلکه می ترسم درهای دنیا به روی شما گشوده شود همان
گونه که بر امت های پیشین گشوده شد وانگهی شما نیز همانند آنها به مظاهر دنیا دل
ببندید و در این میدان از یکدیگر سبقت جوئید و در نتیجه شما  را نیز همانند گذشتگان هلاک کند ) صحیح بخاری و
مسلم

هنگامی که انصار مدینه
(پس از بارور شدن نهال اسلام )تصمیم گرفتند که موقتاًبرای چند روزی فعالیت های
جهادی را متوقف سازند تا برای انجام کارهای شخصی و بهبود وضع اقتصادی خویش فراغت
یابند و خواستند در این باره از پیامبر (ص)کسب اجازه کنند اگر چه در خیال آنان هم
خطور نمی کرد که در این مدت از ارکان دین (نماز و روزه و حج و زکات )نیز دست کشیده
و فقط به امور دنیوی می پرداختندباز هم همین توقف کوتاه مدت فعالیت های عملی برای
گسترش اسلام و اصلاح جامعه مترادف با خود کشی قرار داده شد و خداوند طی آیه ای
چنین فرمود : وَأَنفِقُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَیْدِیکُمْ
إِلَى التَّهْلُکَهِ وَأَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ

((در راه خدا انفاق
کنید و خود را به دست خود به هلاکت نیفکنید و نیکی کنید که خداوند نیکو کاران را
دوست می دارد ))بقره ۱۹۵

حضرت ابو ایوب انصاری
تفسیر و شأن نزول آیه ی فوق را بگونه ای که گذشت بیان نموده است

تک تک افراد
مسلمین وظیفه دارند که در فعالیت های عملی اسلام و برنامه های دعوت و اصلاح جامعه
شخصاً شرکت کنند یا حامی و مددکار دعوت گران اسلامی باشند و در عین حال برای شرکت
در این فعالیت ها اراده و علاقه داشته باشند خوشگذرانی و فقط برای زندگی دنیا
کوشیدن زندگی اسلامی نیست و به هیچ وجه نمی تواند هدف زندگی یک مسلمان باشد داشتن
اسباب زندگی و مشاغل جائز هرگز ممانعتی ندارد بلکه اگر با نیت صحیح و طلب پاداش
اخروی همراه باشند وسیله ی عبادت و قرب الهی قرار می گیرند ولی تا زمانی که در
سایه ی و چهار چوب دین مورد بهره برداری قرار گیرند وو سیله ای باشند برای اهداف نیکو
نه اینکه خود هدف زندگی پنداشته شوند .

این بزرگترین پیام
سیره ی نبوی است که ویژه ی مسلمین است عدم توجه به این پیام به معنای بر باد دادن
آرمانها و نادیده گرفتن حقیقتی بزرگ است که سیره ی نبوی برای مسلمین تقدیم می کند
.

—————————————————–

منبع : آخرین پیام
سیره نبوی به مردم قرن بیستم

مؤلف : امام سید
ابوالحسن علی ندوی

مترجم : ابوشعیب
عبدالقادر دهقان

انتشارات : نشر احسان