فضل قرائت قرآن

فضل قرائت قرآن

قرآن کلام خداوند است و فضیلت آن بر سایر
کلام همانند فضیلت خداوند بر آفریدگانش است، و قرائت آن برترین کلامی
است که زبان برای آن به تحرک در می‌آید.

تعلیم و تعلّم قرآن و قرائتش دارای فضائل زیادی است. از جمله:

پاداش تعلیم قرآن؛ پیامبر –صلى الله علیه وآله وسلم- می ‌فرماید: «خیرکم
مَن تعلم القرآنَ وعلّمه» (بخاری).

«بهترین
شما کسی است که قرآن را یاد می‌گیرد و آنرا یاد می‌دهد».

پاداش قرائت قرآن؛ پیامبر –صلى الله
علیه وآله وسلم- می ‌فرماید: «مَنْ قَرأَ حرفاً من کتاب اللهَ فلهُ به حسنهٌ
والحسنهُ بعشرِ أمثالها». (ترمذی).

«هر کس
از کتاب خداوند، حرفی را بخواند برای او حسنه‌ای است و در ازای هر حسنه، ده برابر
آن داده می‌شود».

فضیلت حافظ قرآن و کسی که در خواندن آن ماهر است؛
پیامبر اکرم –صلى الله علیه وآله وسلم- می ‌فرماید: «مثل الذی یقرأ
القرآنَ وهو حافظٌ له مع السفره الکِرَمِ البررهِ، ومثل الذی یقرأ القرآنَ
وهو یتعاهدُه وهو علیه شدیدٌ فله أجرانِ» (متفق علیه).

«مثال
کسی که قرآن را می‌خواند و حافظ آن است، «جایگاه او در بهشت» با
ملائکه بلندمرتبه و نیک است، و مثال کسی که قرآن
می‌خواند و به آن توجه وافر دارد و بر آن پابرجا و محکم است، دارای
دو أجر می‌باشد».

و همچنین می ‌فرماید: «یُقالُ لصحابِ القرآنِ:
اقْرأ وارتقِ ورتّلْ کَمَا کنت ترتّلُ فی الدنیا فإنَّ منزلتکَ
عِنْدَ آخرِ آیهٍ تقرأُ بها» (ترمذی).

«به
همنشین و یار قرآن (در روز قیامت) گفته می ‌شود: بخوان و بالا برو،
قرآن را با ترتیل بخوان همانگونه که در دنیا تلاوت می‌نمودی، چرا که جایگاه
تو در «بهشت» با خواندن آخرین آیه می‌باشد».

خطابی می‌ گوید: «در أثر (حدیث) آمده است که
تعداد آیه‌های قرآن به میزان تعداد درجه‌های بهشت است، به قاری
گفته می‌شود: از پله‌های «پشت» بالا برو به میزانی که از آیه‌های قرآن
تلاوت کرده‌ای، پس هر کس تمامی قرآن را تلاوت نموده در بالاترین درجه بهشت
در آخرت قرار می‌گیرد، و هر کس قسمتی از آنرا خوانده، پیشرفت او، بدان
میزان خواهد بود، پس نهایت پاداش به موازنه‌ی انتهای قرائت است».

پاداش کسی که فرزندش قرآن را حفظ می‌ کند:

«مَنْ
قَرَأَ القرْآنَ وَتَعَلَّمَهُ وَعَمِلَ بِهِ أُلبسَ وَالِدَاهُ
یَوْمَ القِیَامَهِ تَاجَاً مِنْ نُورٍ ضَوْؤُهُ مِثْلُ ضَوْءِ الشَّمْسِ،
وَیُکْسَى وَالِدَاهُ حُلَّتَینِ لا یَقُوْمُ لَهُمَا الدَّنیا،
فَیَقُوْلانِ: بمَ کُسِیْنَا هَذِهِ؟ فَیُقَالُ: بِأَخْذِ وَلَدکُمَا
القُرْآنَ».

«هر کس
قرآن بخواند و آنرا آموزش دهد و بدان عمل نماید بر پدر و مادرش در
روز قیامت تاجی از نور قرار می‌دهند که نورش همانند نور خورشید است، و جامه‌ای
بر تن آنها خواهند کرد که در دنیا «بخاطر گرانبها بودنشان» قیمت‌گذاری
نمی‌شوند: و آنها می‌گویند: بخاطر چه چیزی ما را به اینها پوشانده‌اید؟
گفته می‌شود: بخاطر حفظ کردن فرزندتان قرآن را». (حاکم).

شفاعت قرآن برای پیروانش در آخرت؛ پیامبر
اکرم –صلى الله علیه وآله وسلم- می ‌فرماید: «إِقْرَءُوْا القُرْآنَ
فَإِنَّهُ یَأْتِی یَوْمَ القِیَامَهِ شَفِیْعَاً لأَصْحَابهِ».

«همانا
قرآن در روز قیامت، شفیع پیروانش است» (مسلم).

و همچنین می‌فرماید: «الصِّیَامُ وَالقُرْآنُ یَشْفَعَانِ لِلعَبْدِ
یَوْمَ القِیَامَهِ …»

«روزه و
قرآن برای بنده در روز قیامت شفاعت می‌کنند» (احمد وحاکم).

پاداش کسانی که برای تلاوت و مطالعه و بررسی قرآن جمع می‌
شوند؛ پیامبر –صلى
الله علیه وآله وسلم- می ‌فرماید: «مَا اجْتَمَعَ قُوْمٌ فی بیتٍ
مِنْ بُیُوتِ الله تعالَى یَتْلُوْنَ کِتَابَهُ وَیَتَدَارَسُونَهُ
بَیْنَهُمْ إِلاَّ نَزَلَتْ عَلَیْهُمُ السَّکِیْنهُ، وَغَشِیَتْهُمُ
الرَّحْمَهُ وَحَفَّتْهُمُ الملائِکهُ وَ ذَکَرَهُمُ الله فِیْمَنْ
عِنْدَهُ».

«گروهی
نیستند که در خانه‌ای از خانه ‌های خداوند متعال جمع می‌ شوند و
کتاب خدا را تلاوت می‌ کنند و به مطالعه و بررسی
آن مشغولند، مگر اینکه آرامش بر آنها نازل می‌ شود و رحمت آنان را
در بر می‌ گیرد و ملائکه، به گرد آنان حلقه می ‌زنند و خداوند، آنان را در
نزد کسی که پیش اوست ذکر و یاد می ‌کند».

آداب قرائت قرآن؛ ابن کثیر برخی از این آداب را
بیان می ‌کند، از جمله: (قرآن، لمس یا خوانده نشود مگر شخص طاهر
باشد، و قبل از تلاوتش مسواک بزند و بهترین لباسش را بپوشد و رو به قبله
نماید و در صورت خمیازه کشیدن از قرائت خودداری نماید و قرائتش را بخاطر
صحبت نمودن جز در صورت ضرورت قطع ننماید و حضور ذهن داشته باشد و در آیه‌
های وعد و نعمت، وقف نماید، و از خداوند خواهان آنها باشد، و در آیه‌های
وعید و خطر نیز به خداوند پناه ببرد و قرآن را بصورت پراکنده «بر روی
زمین» قرار ندهد و بالای آن چیزی قرار ندهد و بعضی از آیات بلندتر از بعضی
دیگر در قرائت، با صدای بلندتر نخواند و در بازار و مکانهای شلوغ نیز
قرائت نکند).

چگونگی خواندن قرآن؛ از أنس –رضی الله عنه- درباره‌ی قرائت پیامبر –صلى
الله علیه وآله وسلم- سؤال شد و گفت: «کَانَ
یُمدُّ مَدَّاً، إِذَا قَرَأَ: بسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمْ؛
یُمّدُّ باسْمِ اللهِ، ویُمدُّ الرَّحْمَنِ، وَیُمدُّ الرَّحِیمٍ».

«ایشان
در حالت مد، مد می‌دادند، زمانیکه بسم الله الرحمن الرحیم را
می خوانده باسم الله را مد می‌دادند، الرحمن والرحیم را مد می ‌دادند» (بخاری).

مضاعف شدن أجر قرائت؛ هر کس خالصانه قرآن را
تلاوت نماید، مأجور است ولکن این پاداش چندین برابر و زیاد می‌شود
در هنگام حضور قلب، تدبر و فهم آنچه که تلاوت می‌شود؛ و یک حرف از ده
برابر حسنه، تا هفتصد برابر بیشتر می‌شود.

مقدار قرائت قرآن در شب و روز؛ اصحاب پیامبر –صلى
الله علیه وآله وسلم- هر روز مقداری از قرآن را برای تلاوت کردن
تعیین نموده بودند و هرگز آنرا کمتر از هفت روز ختم نمی‌کردند و حتی
در ختم قرآن در کمتر از سه روز نهی شده است.

پس ای برادر بزرگوار! بر
غنیمت شمردن وقتت برای قرائت قرآن حریص باش و برای هر روز مقداری از قرآن
را برای تلاوت اختصاص بده و در هر صورت آنرا ترک نکن، و رهرو آن است که
آهسته و پیوسته رود، نه گه تند و گهی خسته رود. و اگر غافل شدی یا در خواب
ماندی آنرا فردا قضا کن چرا که پیامبر –صلى الله علیه وآله وسلم- می
‌فرماید: «مَنْ نَامَ عَنْ حِزْبهِ أَوْ عَنْ شَیْءٍ مِنْهُ فَقَرَأَهٌ
فِیْمَا بَینَ صَلاهِ الفَجْر وَصَلاهِ الظُّهْرِ کُتِبَ لَهُ کَأَنَّمَا
قَرَأَهُ مِنَ اللَّیْلِ».

«هر کس
از سهم حزبش «در قرائت قرآن» یا از قسمتی از آن خواب ماند «و نتوانست
آنرا بطور کامل قرائت نماید»، در بین نماز صبح و نماز ظهر آنرا بخواند و
در أجر آن در آن موقع «برای او معادل در اجر قرائتش» در شب نوشته می‌شود.(مسلم).

و از کسانی مباش که قرآن را ترک نموده‌اند
و به هر صورتی آنرا فراموش کرده‌اند مانند ترک قرائتش یا ترتیلش
یا تدبّرش یا عمل بدان یا طلب مداوا نمودن از آن.

ارسال توسط eslah87