جایگاه بیت المقدس در اعتقادات مسلمانان و صه

وی
موفق شد آرامشی را میان دو طرف در شهر بیت المقدس بوجود آورد و کشورهای عربی با
این امر در فضای ناشی از بوجود آمدن کمیته آشتی که در پی مصوبه شماره ۱۹۴ مورخ
1948.۱۲.۱۱ بوجود آمده بود موافقت نمودند. از وظایف این کمیته پی ریزی یک نظام بین
المللی دائمی در شهر بیت المقدس بعد از موافقت کشورهای عربی با پاسداری از وحدت
شهر بود در حالیکه موضعگیری یهودیان بر پایه قبول وضعیت موجود بود. چرا که در آن
زمان بر بخش اعظم شهر سیطره داشتند. یهودیان بر این نکته تأکید می کردند که نظام
بین المللی تنها در مورد اماکن مقدسه شهر در بخش باستانی تحت کنترل ارتش اردن اجرا
گردد.

شورای
عمومی سازمان ملل بار دیگر بر مضمونی تأکید ورزید که در دو قطعنامه ۱۸۱ و ۱۹۴ و
قطعنامه ۳۰۳ وارد شده بود و از این رو از کمیته مزبور خواست تا کار تهیه و تنظیم
نظام مذکور را دنبال کرده و موضوع حذف بندهای غیر قابل اجرا را در نظر بگیرد و از
تأثیر پذیری از هرگونه سیاست و اقدامات دولتهای ذیربط که در جهت منصرف کردن کمیته
از اعلام موافقت با نظام اسای بیت المقدس و اجرای آن تلاش می کنند خودداری کند.

اسراییل
در ۴۹.۵.۱۴ با پیمان “لوزان” موافقت کرد. در همین حین در این پیمان
موارد ذیل منظور شده است:

۱-
تقسیم فلسطین و حدود ثغور آن

۲-
بین المللی کردن بیت المقدس

۳- حق
بازگشت و یا گرفتن خسارت

کمیته
مزبور در تاریخ ۱۹۵۰.۴.۱۴ با نظام اساسی موافقت نمود و آنرا تصویب کرد. به علت عدم
امکان اجرای این نظام که از مخالفت اردن و اسراییل با بین المللی کردن بیت المقدس
ناشی می شد. شورای سرپرستی موضوع بررسی و تصمیم گیری در مورد نظام بین المللی در
بیت المقدس به سازمان ملل متحد محول کرد. در پی این اقدام تلاشهای چندی برای ایجاد
اصلاحات در چارچوب بین المللی کردن بیت المقدس صورت گرفت ولی هیچیک از این تلاشها
نتوانست موافقت شواری امنیت را بخود جلب کند.

قطعنامه
های سازمان ملل موارد تجاوز رژیم صهیونیستی را نسبت به اوضاع قانونی بیت المقدس از
طریق تأکید در قطعنامه های پی در پی خود بر موارد زیر در نظر گرفت:

الف)
عدم قانونی بودن اشغال بیت المقدس و ضمیمه نمودن آن

ب)
درخواست از اسراییل برای ترک گفتن بیت المقدس

ج)
تأکید بر بطلان کلیه اقدامات قانونگذارانه و اداری و اسکان و خرید و فروش که
اسراییل به هدف تغییر در اوضاع بیت المقدس انجام داده بود.

درخواست
عضویت رژیم صهیونیستی در سازمان ملل متحد مشروط به احترام اسراییل به منشور سازمان
ملل متحد و بمورد اجرا در آوردن تقسیم فلسطین در قطعنامه های ۱۸۱ و قطعنامه ۱۹۴ در
مورد حق بازگشت که مورد پذیرش قرار گرفت.(۱)

بعد
از یک دوره نسبتا” آرام جنگ شش روزه آغاز شد و صهیونیستها توانستند بر تمامی
سرزمین فلسطین و بلندیهای جولان در مرز سوریه و صحرای سینا در مصر دست یابند. شهر
قدس تا پیش از جنگ مزبور تحت حاکمیت دولت اردن بود اما بر طبق قانونی که دولت
اسرایی تصویب نمود شهر قدس، بیت لحم، بیت ناحور و ۲۷ دهکده دیگر ضمیمه اسراییل
گردید.(۲) (بعد از آتش بس موقت ۱۹۴۹ اردن کنترل این شهر را بدست گرفته بود).

ــــــــــــــــــــــ

۱-
القدس … ص ۱۰

۲-
تاریخ اورشلیم

در ۲۷
ژوئن ۱۹۶۷ حکومت اشکول نخست وزیر وقت حکومت قدس شرقی را به مناطق تحت سیطره
اسراییل ملحق کرد. اشکول پس از الحاق قدس شرقی اعلام کرد سیطره سیاسی اسراییل بر
کل شهر خواهد بود. البته اشکول در برابر جمعی از رهبران دینی اظهار داشت حکومت
اسراییل در نظر دارد اداره و تنظیم بین المللی امور اماکن مقدس را در اختیار
رهبران دینی ادیان سه گانه قرار دهد. “ابا ابان” وزیر امور خارجه وقت
نیز چند هفته بعد در تاریخ ۱۰ ژوئیه ۱۹۶۷ طی نامه ای به دبیر کل سازمان ملل نوشت:
بحث و گفتگوهای سازمان ملل نشان می دهد که اهمیت قدس در نزد جامعه بین الملی ناشی
از وجود اماکن مقدس در این شهر می باشد و به همین خاطر اسراییل اداره اماکن دینی
یهودی، مسیحی و اسلامی را به پیروان این ادیان واگذار می کند.(۱)

بدین
ترتیب به رغم آنه اسراییل در ماه ژوئن ۱۹۶۷ قدس شرقی را به مناطق تحت نفوذ خود
ملحق کرد اما اداره امور دینی این منطقه را همچنان در اختیاذ کارمندان اوقاف
اسلامی تابع اردن باقی گذاشت. همچنین اوقاف قدس شرقی که در اصل از میان فلسطینی
های عرب مناطق اردن انتخاب می شوند به اداره امور پرداختند. البته طی مدت اخیر
اختلافاتی بین اردن و فلسطینیهای دست اندر کار امور اوقاف شرقی بروز کرد.(۲)

ـــــــــــــــــــــ

۱-
راه حل نهایی قدس- مرکز یافی دانشگاه تل آویو – ص ۸

۲-
همان

در پی
تجاوز ۱۹۶۷ اسراییل و اشغال بخش باستانی بیت المقدس، سازمان ملل متحد اهتمام زیادی
برای بررسی مسایل مربوط به اشغالگری صهیونیستها از خود نشان داد. قطعنامه های این
تاریخ مجمع عمومی سازمان ملل بیشتر شامل قطعنامه ویژه بیت المقدس واقدامات رژیم
صهیونیستی بعد از عملیات تجاوز کارانه می گردید و مربوط به اجرای قوانین اسراییلی
در مورد بیت المقدس بود. مثل قطعنامه های ۱۹۶۷.۱۴.۲۲۵۳ که از اسراییل خواسته بود
از هر گونه اقدامی که منجر به تغییر اوضاع قانونی بیت المقدس گردد و اقدامات
اسراییل را برای تغییر وضعیت بیت المقدس باطل و بی ارزش تلقی کرده، با قطعنامه
شورای امنیت ۱۹۶۸.۸.۲۵۲ که در آن کلیه دابیر اداری و قانونی رژیم صهیونیستی از
جمله مصادره کردن اراضی و مایملک مردم که مستلزم تغییر وضعیت قانونی بیت المقدس
بود باطل و فاقد قدرت برای تغییر دادن وضعیت قانونی بیت المقدس به شمار آمد. در
1980.۷.۳۱ که رژیم صهیونیستی قانون اساسی شهر بیت المقدس را اعلام داشت و در آن بر
پایتخت اداری کیان صهیونستی بودن بیت المقدس تأکید داشت شورای امنیت نیز قطعنامه
های ۴۷۶ و ۴۷۸ را در ژوئن و جولای ۱۹۸۰ صادر کرد و در این دو قطعنامه رژیم
صهیونیستی به خاطر تصویب چنین قانونی به شدت مورد انتقاد و ملامت قرار گرفت و بر
این نکته تأکید به عمل آمد که این قانون مخالف قوانین بین المللی می باشد و نباید
موجب عدم جریان اجرای پیمان چهارم ژنو مصوبه ۱۹۴۹ در مورد بیت المقدس شود.(۱)

ـــــــــــــــــ

۱-
القدس – القرارات الدولیه الکامله ۱۹۴۷- ۱۹۹۷

ناشر:
مرکز الاسراء للمواسات و البحوث- چاپ بیروت

اهداف
و طرحهای اسراییل

رژیم
صهیونیستی از هنگام اشغال بیت المقدس که مهمترین منطقه استراتژیکی سرزمین فلسطین
را اشغال کرده دو هدف را در مخلیه خود می پروراند: یکی از اینکه چهره قدس را از
چهره و رنگ اسلامی دور نموده و منظره ای کاملا” یهودی به آن دهد دیگر اینکه
قدس را به جای تل آویو پایتخت اسراییل سازد.(۱) و همواره کوشیده است هدف اولی خود
یعنی زدودن چهره اسلامی قدس را در بستر اقدامات زیر عملی سازد:”

۱-
تغییر بافت جمعیتی

۲-
محو آثار اسلامی

۳-
شهرکسازی

ــــــــــــــــــــــ

۱-
تاریخ اورشلیم

*
تغییر بافت جمعیتی:

رژیم
اشغالگر قدس پس از جنگ ژوئن ۱۹۶۷ سعی نموده که اقلیت یهودی را به اکثریت اهالی
مبدل سازد این اقلیت که در سال ۱۹۱۸ به سه هزار نفر می رسید در سال ۱۹۶۷ به ۱۹۰
هزار نفر رسید بطور کلی سیاست برهم زدن توازن جمعیتی در قدس به نفع ساکنین یهودی
از سال ۱۹۶۷ تا سال ۱۹۹۷ یعنی در یک دوره سی ساله در چهار مرحله صورت گرفته است:

۱- به
دنبال جنگ ۱۹۶۷ دستور تخریب محله مغربی ها در ۱۹۶۷.۶.۱۱ صادر شد. بهانه این اقدام
ایجاد فضای لازم برای نمازگزاران یهودی روبروی دیوار غربی مسجد الاقصی بود. در این
مرحله ۱۳۵ منزل نابود و ۶۵۰ فلسطینی از منازل خویش اخراج شدند.

۲- در
تاریخ ۱۹۶۸.۴.۱۸ وزیر اقتصاد و دارائی رژیم صهیونیستی “بنحاس سابیر”
دستور مصادره زمینی به مساحت تقریبی حدود ۱۷ هکتار را در بخش جنوبی قدس قدیمی تحت
شعار مصالح عمومی مصادره کرد. پس از چندی از این اقدام، یهودیان جایگزین فلسطینی
های این منطقه شدند.

۳-
تثبیت جمعیت یهودی و افزایش مرحله ای آن، در مرحله سوم از برنامه های اساسی
دولتهای صهیونیستی به شمار می رود. در سال ۱۹۶۷ جمعیت کل شهر قدس ۲۶۷۸۰۰ نفر بود
که ۲۶.۷ درصد فلسطینی و ۷۳.۳ درصد آن رایهودیان تشکیل می دادند. این ارقان با حفظ
میانگین ها در سال ۱۹۷۲ به ۳۱۳۸۰۰ نفر افزای یافت. در سال ۱۹۸۰ جمعیت ساکنین قدس
به ۴۰۷۱۰۰ نفر رسیدند که از این تعداد ۲۸.۲ درصد فلسطینی ۷۱.۸ درصد یهودیان بودند.
این آمار در سال ۱۹۸۴ به ۴۴۶۵۰۰ نفر افزایش یافت که از این میان آنها ۲۸.۴ درصد به
فلسطینی ها و ۷۱.۶ درصد به یهودیان اختصاص یافت. یک اصل ثابت از این مرحله در می
آید و آن اینست که سیاست اسراییل در تثبیت جمعیت یهودی در شهر قدس بر اساس ۷ نفر
یهودی و ۳ نفر مسلمان فلسطینی استوار است.

۴-
این مرحله از سال ۱۹۸۷ و مشخص تر از آن از زمان “آریل شارون” قصاب
اسراییلی به پست وزارت مسکن و شهر سازی در دولت صهیونیستی است. افزایش جمعیت
یهودیان قدس شرقی بر فلسطینی ها در صدر برنامه های او قرار گرفت. و بالاخره بر
اساس آمارهای ارائه شده از سوی رژیم صهیونستی در جولای ۱۹۹۳ جمعیت یهودیان قدس
شرقی مستقر در هشت شهرک یهودی نشین به ۱۶۰ هزار نفر رسید، در حالی که تعداد
مسلمانان فلسطینی در همین منطقه ۱۵۵ هزار نفر بود. این آمار جمعیتی تا ۱۹۹۷ و تا
کنون ثابت حفظ شده است. * (۱)

ـــــــــــــــــــــــــــ

*
لازم به ذکر است درآمارگیری اخیر (۱۹۹۷) حکومت خودگردان جمعیت فلسطینیها ساکن در
بیت المقدس شرقی نفر اعلام گردیده است.

۱-
ضمیمه روزنامه اطلاعات- ۴ بهمن ۷۶

رژیم
صهیونستی از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۷ تمامی سیاستهای تجاوزکارانه خود را مبنی بر اخراج و
مصادره اراضی فلسطینی ها مبتنی بر برخی قوانی “خود ساخته” کرده است.
مهمترین این قوانین مصوبه ای است که فقط ۱۸ روز پس از اشغال قدس در سال ۱۹۶ ۷ صورت
گرفت که موسوم به “قانون اداره و حاکمیت دولت بر قدس”است. معروفترین این
مصوبات، قاون “مهاجرت، ورود و خروج شهر قدس” است که در سال ۱۹۵۲ تصویب و
در سال ۱۹۷۴ با الحاث برخی اصلاحات به تصویب نهایی رسید. بر اساس این قانون، هر
فلسطینی ساکن شهر قدس که از قدس خارج و محل اقامت خویش را در نتیجه انتقال به شهر
یا کشوری تغییر دهد، کارت شناسایی او که ضامن هویت قدسی او است از او اخذ و باطل
اعلام می شود. براساس این قانون فلسطینی های که با گذشت بیش از هفت سال از تغییر
مکان خویش درخواست اقامت مجدد در قدس را دارند باید در چارچوب درخواست از دولت و
شهرداری یهودیان اقدام کنند، در غیراینصورت هزاران فلسطینی مقیم در قدس از لیست
ساکنین قدس خارج و عملا” منجر به افزایش جمعیت یهوید قدس شرقی بر مسلمانان
فلسطینی همین منطقه شده است. از سال ۱۹۹۱ و به دنبال کنفرانس مادرید تا کنون و در
چارچوب سیاستهای اسراییل، بیش از هشت هزار فلسطینی برای کسب هویت قدسی مجبور شده
اند درخواست هویت اسراییلی کنند تا بتوانند در شهر قدس اقامت گزینند. در واقع آن
روی سکه لغو کارتهای اقامت فلسطینی ها در شهر قدس، عبارت است از تشویق فلسطینی ها
به درخواست هویت اسراییلی، به دنبال همین نقشه مرموزانه بود که دارالفتون قدس و از
سوی “شیخ عکرمه صبری” رییس دارالفتوی در ۹۷.۱.۲۸ بیانیه ای صادر و
درخواست هویت اسراییلی از سوی فلسطینی ها تحریم شد.(۱)

ــــــــــــــــــ

۱-
همان

فلسطینی
ها ساکن در قدس بر اساس قوانین مهاجرت، ورود و خروج از قدس، و قانون ورود به
اسراییل مصوب سال ۱۹۷۴ به عنوان مقیم در قدس تلقی می شوند و نه ساکند و صاحبان
سرزمین خود، به همین دلیل است که فلسطینی های اهل قدس که در خارج از فلسطین و حتی
خارج از قدس و دیگر شهرهای کرانه غربی به سر می برند، برای ورود به قدس از
ویزاهایی با اعتبار سه ساله استفاده می کنند. براساس همین مقررات اشغالگرانه و
تجاوزکارانه از سال ۱۹۹۶ تا کنون ۱۵۰۰ کارت اقامت اهالی قدس باطل اعلام که
عملا” منجر به اخراج ۶ هزار نفر از ساکنین شهر قدس شد با این همه براساس
آخرین آمارهای اعلام شده، جمعیت شهر قدس ۶۰۳ هزار نفر است که ۳۰ درصد از این تعداد
را فلسطینی های مسلمان و مسیحی تشکیل می دهند.(۱)

ــــــــــــــــــ

۱-
همان

*
سیاست امحاء آثار اسلامی:در کنار همه سیاستهای نسل براندازی و ویرانگرانه تاریخ و
فرهنگ اسلامی که از سوی رژیم صهیونیستی در شهر قدس اعمال می شود، طرح نابودی مسجد
الاقصی از سوی صهیونیستها و بخصوص گروههای یهودیان صهیونیست بحث مستقلی را به خود
اختصاص داده است. نخستین بار صهیونیستها در ۲۸ سال پیش (۱۱ اوت ۱۹۶۹) اقدام به آتش
زدن مسجد الاقصی کردند که طبق سیاستهای تبلیغاتی رژیم صهیونیستی عاملان آن به
دیوانه توصیف شدند تا افکار عمومی مسلمانان را آرام سازند. آخرین این به اصطلاح
دیوانه ها “ناتیانا سوسکین” بود که جریان اهانت به پیامبر اکرم حضرت
محمد (ص) را در الخلیل سازماندهی کردند. هنگامی که در سال ۱۹۶۷ ارتش صهیونیستی
پیروزمندانه وارد قدس شرقی شد و مسجد الاقصی و مسجد قبه الصخره را به تصرف در
آوردند هر چه بی احترامی و اهانت به این مکان مقدس و دین اسلام که می خواستند
انجام دادند و در واقع جریان اولین آتش سوزی در مسجد لاقصی توسط فردی به نام
“دنیس موهان” در همین دوران صورت گرفت. صیهونیستها با ورد خویش به محوطه
حرم مسجد الاقصی و مسجد قبه الصخره آن را بر اساس اساطیر یهودی جبل الهیکل (کوه
هیکل) نام نهادند و از همان سال تا کنون یعنی به مدت ۳۰ سال برای دست یابی به هیکل
سلیمان در زیر محوطه حرم مسجد الاقصی اقدام به حفریات بسیاری کردند، ولی دست یابی
به هیکل سلیمان نتوانستند پیدا کنند. در آئین تلمودی ها، نابودی مسجد الاقصی مقدمه
ظهور مجدد هیکل سلیمان تلقی می شود و از همین رو است که از ۳۰ سال پیش تا کنون
بارها و بارها مسجد الاقصی دستخوش حملات وحشیانه و ضداسلامی صهیونیستها شده و
خسارات بسیاری را تحمل کرده است.(۱)

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱-
همان

روزنامه
اسراییلی “دافار” در اگوست ۱۹۷۱ از قول موشه دایان وزیر جنگ وقت اسراییل
نقل می کند “باید کشف و بازسازی و ترمین همه آثار باستانی متعلق به معبد
سلیمان را یک نوع کار حدی تلقی کرد و باید آنرا همانطور که در زمانهای باستانی بود
ترمیم کرد و از جهت انجام این کار می توان آثار باستانی دیگر را عکسبرداری نمود
سپس آنها را ویران ساخت.” کاوشها و حفاریهای زیاد در اطراف حرم مقدس و دیوار
براق (ندبه) باعث گردیده تا دولت اسراییل برای انجام این کار، خانه های اطراف حرم
را ویران و اقدام به ساختمان سازی به سبک مدرن و امروزی نماید. وزیر ادیان اسراییل
در اکتبر سال ۱۹۷۰ در روزنامه “احرونوت” اعلام کرد:” وزارت ادیان
اسراییل می خواهد بوسلیه این کاوشها، دیوار ندامت (ندبه) را بطور کامل کشف کند و
این تحفه گرانبها را بدان شکلی که بوده باز گرداند. این کاوشها، کاوشهای تاریخی
مقدسی است و هدف از آن، کشف دیوار ندامت و ویران کردن بناهای دور و بر آن، با وجود
همه دشواریهایی که ممکن است در این کار پیش آید می باشد.”(۱)

ــــــــــــــــــــــــ

۱-
تاریخ اورشلیم- ص ۲۴۷ و ۲۷۵

افراطی
صهیونیستی خواستار ویرانی مسجد القصی و برپایی هیکل (مجسمه) سوم بر ویرانه های آن
می باشند. عملیات حفاری زیر مسجد الاقصی و گنبد الصخره را حزب کارگر در زمان
زمامداریش آغاز نمود و لیکود تاکنون به آن ادامه می دهد. علمیات مزبور در چند سال
پیش به نقطه اوجش رسید به نحوی که در بعضی از مناطق طول تونلهای به بیش از ۱۳ متر
رسید صهیونیستها این حفاریها رابا هدف سست نمودن پایه های مسجد و ایجاد ترکهای
بزرگ در آن و نیز خالی نمودن مسجد انجام دادند تا با هر تغییر و تحولی جدی، زمین
لرزه های طبیعی و یا حتی صدای بسیار قوی مثل صدای شکسته شدن دیوار صوتی توسط
هواپیماها به کلی ویران گردد. ناظران سیاسی این امکان را که رژیم صهیونیستی بوسیله
تعبیه مواد منفجره در این تونلها اقدام به انهدام مسجد کند دور از ذهن نمی دانند
آنها معتقدند ممکن است با انفجار از پیش طراحی شده مواد منفجره همزمان با زمین
لرزه ای مصنوعی که بر اثر یک آزمایش اتمی صورت گرفته و تقریبا” منطقه وسیعی
را به لرزه در می آورد، مسجدالاقصی را به ویرانه ای تبدیل نموده خود ادعا کنند که
این مسجد در پی یک زلزله از میان رفته است. طرح این سناریو با پیش بینی وقوع زلزله
ای نسبتا” قوی به قدرت ۶ درجه در مقیاس ریشتر در کرانه های رود اردن (نزدیک
بیت المقدس) توسط پروفسور “ساموئل فریدمان” و دکتر “آوار
شبیرا” همزمان گردید.(۱)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱-
نداء القدس – شماره ۱۲

هم
اکنون صهیونستها در حال اجرای مقدمات انجام چنین کاری بطور جدی می باشند آنها نقشه
های این کار را آماده نموده اند و حتی طرح کامل معماری هیکل را که قسمتی از یک
اتاق بزرگ را در بر خواهد گرفت مجسم نموده اند. صهیونیستها حتی لباسهای بافته شده
از حریر خالص را حاخامهای هیکل باید به تن کنند آماده کرده اند از طرف دیگر مراحل
آماده سازی کاهنانی را که سرپرستی اداره هیکل را به عهده می گیرند را نیز آغاز
نموده اند. مسئله بسیار خطرناکی اینست که با اعلام پیدا شدن گاو (قرمز رنگ که حتی
یک موی سفید نداشته باشد) آخرین حلقه زنجیره بر پایی هیکل کامل گردیده و فقط
انهدام قدس شریف قبل از بر پایی هیکل مورد نظر باقی مانده است.(۱)

ـــــــــــــــــــ

۱-
همان

مبنای
توجیه به اصطلاح شرعی صهیونیستها در اضمحلال هر اثر غیریهودی جمله معروف تئوردور
هرتصل “قدس سرزمین قدیمی جدید” است که در جریان کنگره بال سوئیس در سال
1997 عنوان داشته است. هر تصل در جریان این کنفرانس می گوید:” اگر روزی بر
قدس دست یافتیم و زنده و توانا بر هر کاری باشم، هر چیزی که در نزد یهود مقدس نیست
را نابود خواهم کرد و تمامی آثار غیریهودی که در طول قرون در آن بوجود آمده را
ویران خواهیم نمود. این جمله معروف هرتصل تعیین خط مشی حقیقی دولت صهیونیستی تا
کنون بوده است.”(۱)

ـــــــــــــــــــ

۱-
ضمیمه روزنامه اطلاعات ۲ بهمن ۷۶

اکنون
جمعیت های یهودی افراطی ای در اسراییل به فعالیت مشغولند که رسالت اولیه آنها طرح
نابودی مسجد الاقصی و مسجد قبه الصخره است. جمعیت عصر کوهنیم، جمعیت مومنین به کره
هیکل و جمعیت مومنین به کوه هیکل از نمونه های بارز این جریانات هستند که در یک
اقدام هماهنگ آموزشگاهی به نام آموزشگاه هیکل تأسیس کرده اند که پایه اولیه آن را
حاخام صهیونیستی “اسراییل آریل” کاندیدای حزب افراطی کاخ برای پارلمان
صهیونیستی در سال ۱۹۸۱ ریخته است. این جمعیت فارغ التحصیلان خود را در سال ۱۹۸۱
ریخته است. این جمعیت فارغ التحصیلان خود را در دو بخش نابودی مسجد الاقصی و سپس
چگونگی بر پایی هیکل سلیمان آموزش می دهد.(۱)

ـــــــــــــــــــ

۱-
ضمیمه روزنامه اطلاعات ۴ بهمن ۷۶

جریان
ویران سازی آثار اسلامی و عربی در شهر قدس از سوی رژیم صهیونیستی آنقدر گسترده است
که صدای اعتراض سازمان یونسکو را نیز در آورده است. این سازمان حفظ میراث فرهنگی
ادیان الهی در شهر قدس و به خصوص آثار اسلامی را در صدو اولویت های خویش قرار داده
است. بر اساس پیمان داخلی سازمان یونسکو در سال ۱۹۷۲ که آن را موظف به میراث
فرهنگی و طبیعی جهان می کند، سازمان یونسکو شهر قدیمی قدس را از جمله مراکزی معرفی
کرد که آثار آن در معرض نابودی و ویرانی قرار دارد. یونسکو ضمن عدم به رسمیت
شناختن اقدامهای صهیونستها در (کوه یا حلقه دیوار) بی مناسبت با این موضوع نباشد.
وضعیت حصار تنیده شده پیرامون قدس اکنون به این شکل است که قدس شرقی (یا همان قدس
قدیم و محل اسکان مسلمانان فلسطینی که قبه الصخره و مسجد الاقصی در آن قرار دارد)
از غرب توسط غربی (شهر احداثی صهیونیستی در حاشیه قدس قدیم و محل استقرار یکپارچه
یهودیان) از شمال بوسیله دو شهرک یهود نشین بنامهای “رامت اسکول” و
“کیفغات زییف” (که ارتباط شهر قدس با نابلس را قطع می کنند) و از شرق
بوسیله شرکهای یهوید نشین “معالی ادومیم” (که ارتباط قدس با اردن را قطع
می کند) و بالاخره تنها منفذ ورودی به قدس یعنی از جنوب شرقی، بوسیله شهرک در دست
احداث هارحوما به محاصره کامل در آمده است. به این ترتیب ساکنین عرب مسلمان و
مسیحی شهر قدس در کرانه غربی به انزوای کامل در آمده اند. باید به این حصارها،
حصار داخلی را نیز افزود که عبارتند ازساخت شهرکهای یهودی نشین در درون قدس شرقی
که بی هیچ مانعی همچنان رو به افزایش است.(۱)

ـــــــــــــــــــــــــــ

۱-
ضمیمه روزنامه اطلاعات ۴ بهمن ۷۶

در
واقع پیش از به قدرت رسیدن نتانیاهو، در جریان رقابتهای انتخاباتی وعده داده بود
در صورت دستیابی به قدرت، پروژه ایجاد شهرک یهودی نشین در کوه ابوغنیم که از زمان
دولت اسحاق شامیر به میان آمده بود را عملی کند. حال برنامه ساخت شهری جدید به نام
قدس در نزدیکی قدس شرقی و احداث شهرک یهودی نشین در کوه ابوغنیم با هدف عمده یهودی
کردن شهر قدس صورت می گیرد. اهداف برنامه اجرایی این دو طرح از سوی صهیونیستها را
می توان چنین بر شمرد:

۱- به
انزوا کشاندن مناطق فلسطینی در اطراف شهر قدس (اودیس، شفاط، حوریاط)

۲-
کامل کردن زنجیر امنیتی پیرامون قدس

۳-
خارج کردن شهر قدس از مذاکرات نهایی

۴-
بستن دروازه جنوبی شهر قدس قدیمی که درب ورودی به مسجد الاقصی می باشد.

۵-
قطع ارتباط قدس با دیگر مناطق کرانه غربی و جلوگیری از گسترش قدس با شهرهای
همجوار.

۶- بر
هم زدن تعداد جمعیت ساکن شهرهای قدس، بیت لحم و بیت ساحور.

این
در حالی است که تعداد ساکنین شهر بیت لحم بیش از ۱۲۰ هزار نفر است و اسراییل در
صدد است با توسعه شهرکهای یهودی نشین “شیلو” “جعفات چهار” و
شهرک جدید الاحداث هارحوماه تعداد یهودیان این مناطق را به یکصد هزار نفر برساند.
به دنبال انتشار خبر طرح اسراییلی ها برای تاسیس شهری جدید در حوالی قدس (روستای
ابودیس) احمد قریع (ابوعلاء) رییس مجلس قانونگذاری خودگردانی فلسطین در سخنرانی در
لندن در تاریخ ۹۷.۲.۱۸، پذیرش چنین طرحی را رد کرد و اعلام داشت، ما جانشینی برای
شهر قدس هرگز نخواهیم پذیرفت. این طرح از سوی جراید اسراییلی به سند
“ابومازن- بیلین” معروف شده بود.(۱)

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱-
ضمیمه روزنامه اطلاعات ۲ بهمن ۷۶

*
قدس پایتخت اسراییل:سازمان ملل متحد با توجه به بررسیهای فراوان و تحقیقات و کارشناسان تحقیق
مجمع عمومی سازمان ملل، در تاریخ ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ و ۱۱ دسامبر ۱۹۴۸، اعلامیه
هایی صادر نمود که طبق مفاد آنها مقرر شد، بیت المقدس به صورت یک شهر بین المللی
اداره گردد و اداره آن به عهده شورای قیمومیت سازمان ملل متحد باشد. همچنین آن
سازمان موظف گردید از اماکن مقدسه حمایت و حفاظت نماید اما دولت صهیونیستی اسراییل
نه تنها رعایت این اعلامیه ها را نکرد بلکه به هیچ یک از آرای صادره از طرف سازمان
ملل نیز احترامی قائل نشده است. پارلمان دولت اسراییل، پس از قرارداد مزبور اعلام
کرد که پایتخت از تل آویو به قدس جدید منتقل خواهد شد. پس از آن به تدریج پارلمان
و سایر ادارات مرکزی اسراییل به این شهر منتقل گردید. “دولت آمریکا و دولت
انگلیس به ظاهر با این امر مخالفت کردند و دستور ابقای سفارتخانه های خود را در تل
آویو را به سفیران خود دادند، اما در این امر مخالفت کردند و دستور ابقای
سفارتخانه های خود در تل آویو را به سفیران خود دادند، اما در سال ۱۹۵۴ آن دو دولت
به سفیران خویش دستور دادند که به متابعت از سفیر شوروی استوارنامه های خود را در
شهر قدس تسلیم رییس جمهور نمایند که این خود تائیدی بر قبول قدس به پایتختی
اسراییل بود. با این اقدام خشم دولتهای عربی بر انگیخته شد و لذا شش دولت عربی
یادداشت شدید اللحنی به دبیر کل سازمان ملل تقدیم داشتند”. دولتین آمریکا و
انگلیس پس از مشاوره با یکدیگر برای حفظ ظاهر ادعا کردند که این کار دلیل رضایت به
عمل اسراییل نیست و آمریکا اعلام نمود که این دولت نسبت به قرارداد بین المللی
بودن شهر قدس و عدم انتقال پایتخت اسراییل به آنجا وفادار است. شورای قیمومیت
سازمان ملل متحد یادداشت تندی برای اسراییل فرستاد و آن دولت را از انتقال پایتخت
به قدس منع نمود اما دولت اسراییلیها به این یادداشت نیز اعتنایی ننمود.

اسراییلیها
معتقدند که فقط اورشلیم پایتخت اسراییل است، چه اکنون سه هزار سال است که اورشلیم
پایتخت اسراییل بود و شهری مقدس است که بیت المقدس اول و دوم در زمان خود در آن
بنا شده بود. همچنین شعار رسمی پارلمان اسراییل جمله “ای اسراییل! حدود تو را
فرات تا نیل است” می باشد. که گویا از تورات اخذ نموده اند. با آنکه شورای
قیمومیت سازمان ملل برای اداره بیت المقدس، نظامنامه و مقررات ویژه ای تنظیم و
برای نگهداری و مخارج اداره کردن آنجا هشت میلیون دلار بودجه معین کرده بود و نیز
قدس را بین المللی اعلام نموده بود و حتی برای آنجا یک فرماندار و یک مجلس
قانونگذاری پیشنهاد کرد که نمایندگان آن به طور مساوی، مسلمانان، مسیحی و یهودی
باشند. و نیز تقاضای خلع سلاح منطقه نموده و دستورات مفصلی راجع به اماکن مقدسه،
زیارت آنها، فرهنگ و اقتصاد، تشکیلات اداری، تشکیل ادارات ملی و محلی از عرب و
یهود، با اختیارات وسیع صادر کرده بود، باز هم کاری از پیش نبرد و سرانجام دولت
صهیونیست اسراییل بدون توجه و احترام به مقررات بین المللی و حقوق ملت فلسطین، شهر
قدس را به پایتختی خویش انتخاب نمود.(۱)

احزاب
اسراییل در این مورد که شهر قدس پایتخت توراتی حاضر والی الابد اسراییل می باشد با
یکدیگر اختلافی ندارند و دلیل عملی آن این است که اعضای حزب کار اسراییل به اتفاق
اعضای ائتلاف حزب لیکود حاکم، مصوبه الحاق و یهودی نمودن آن را در تاریخ ۱۹۶۷.۶.۲۸
در مجلس اسراییل تصویب نمودند.(۲) توافق دو حزب کار و لیکود در خصوص شهر قدس که
معروف به پیمان “ایتان بیلین” است تصریح می کند که قدس پایتخت ابدی رژیم
صهیونیستی است و هیچ طرف عربی یا فلسطینی را درباره این پرونده به رسمیت نمی
شناسند.(۳)

ـــــــــــــــــــــــ

۱-
تاریخ اورشلیم ص ۲۷۶ تا ۲۷۸

۲-
کتاب: القدس فی الصراع العربی اسراییلی- دکتر غازی اسماعیل ربابعه- دارالفرقان-
(عمان- اردن)

۳-
روزنامه اطلاعات- ضمیمه ۲ بهمن ۷۶

قابل
توجه اینکه از زمان صدور بیانیه تقسیم فلسطین (۱۸۱) از سوی مجمع عمومی سازمان ملل
در نوامبر ۱۹۴۷، عملا” تقسیم شهر قدس به بخش مسلمان نشین و یهودی نشین نیز
انجام شد. به دنبال این بیانیه در سال ۱۹۵۰ دولت صهیونیستی شهر قدس را پایتخت
اسراییل اعلام و سپس در تاریخ ۱۹۶۸.۶.۲۸ و پس از اشغال بخش شرقی قدس در سال ۱۹۶۷،
قدس شرقی را ملحق به قدس غربی (یهودی نشین) کرد. آنگاه در ۱۹۸۰.۷.۳۰ پارلمان
صهیونیست ها در یک اقدام تجاوزکارانه و به عنوان یک اصل تصریح شده در قانون، قدس
را پایتخت ابدی اسراییل اعلام داشت. بر همین اساس جریان تغییر یافت جمعیتی در قدس
نیز شدت گرفت.(۱)

ـــــــــــــــــــــــــ

۱-
همان

منابع و مأخذ

*
کتاب سفر سندباد به قدس- دکتر عماد زکی- مترجم مینو اخوان فرد

*
تاریخ سیاسی اسلام “سیره رسول خدا- جلد اول- رسول جعفریان- چاپ ۱۳۷۳- سازمان
چاپ و انتشارات- ص ۴۱۸

*
کتاب اسراییل- نیل تیلبری چاپ سنگاپور- ۱۹۹۲- مترجم موسسه تحقیقات و پژوهشهای
سیاسی علمی ندا

*
کتاب تاریخ اورشلیم- دکتر سید جعفر حمیدی- انتشارات امیرکبیر- ۱۳۶۴- صص ۱۷ و ۱۸

*
کتاب تاریخ نوین فلسطین- انتشارات امیرکبیر- دکتر عبد الوهاب کیالی- صص ۱۷ و ۱۸

*
کتاب اسراییل و قدس عزیز- هاشمی رفسنجای- انتشارات آزادی قم

* القدس:
القرارات الدولیه الکامله ۱۹۴۷- ۱۹۹۷ (بیروت: مرکز الاسراء للمواست و البحوث ۱۹۹۸)

* راه
حل نهایی قدس- مرکز یافی دانشگاه تل آویو- ص ۸

*
ضمیمه روزنامه اطلاعات- ۴ بهمن ۷۶

*
نداء القدس- شماره ۱۲

*
ضمیمه روزنامه اطلاعات- ۲ بهمن ۷۶

*
کتاب: القدس فی الصراع العربی اسراییلی- دکتر غازی اسماعیل ریابعه- دارالفرقان-
(عمان- اردن)

*
نشریه خبری دو هفته یکبار- موسسه تحقیقات و پژوهشهای سیاسی علمی ندا

منبع : اطلاع رسانی فلسطین