حیات طیبه و توسعه شخصیت
حیات طیبه و توسعه شخصیت
نویسنده: استاد محمود ویسی
حیات طیَبه یا به تعبیر خودمانی
تر زندگی خوشایند , حاصل و دستاورد یک شخصیت توسعه یافته اعم از زن یا مرد می باشد؛
به استناد آیه ی۹۷ سوره نَحل:(من عمل صالحاً من ذکرٍ او انثی وهومؤمن فلنحیینه حیاهّ
طیبه …) ایمان و ثمره ی آ ن یعنی عمل صالح است که به انسان, توسعه ی شخصیتی پایدارمی
بخشدو در دنیا از حیات طیبه یا زندگی خوشایند بر خوردار می سازد و نهایتاً در آخرت
نیز به نیکوترین و کامل ترین پاداش ها می رساند.
گر نشان زندگی ، جنبندگی است
خار صحرا هم سراسر زندگی است
هم جُعَل زنده است وهم پروانه لیک
فرقـها از زندگی تا زندگی اسـت
زندگی می تواند شیرین و خوشایند
باشد ؛ زیرا نا امیدی و نارضایتی ، زیبنده ی مؤمن نیست.برخورداری از یک زندگی آرام
، شیـرین و رضایت بخـش ، یکی از آرزوهای ارزنده ی هر انسانی است. شما نیز می توانید
زندگی شیرین و رضایت بخش داشته باشید ، اگر “روش” آن را بدانید.زندگی نیز
همچون هر کار دیگری نیازمند “مهارت” است و علت بسیاری از ناکامی ها را باید
در فقدان روش و مهارت جست .
بخش مهم و قابل توجهی از مهارت
های زندگی را “مهارت های شناختی” تشکیل می دهند و بسیاری از موفقیت ها و
شکست ها به طرز فکر و نگاه ما به زندگی بر می گردد.
زندگی زیباست ای زیبا پسند
زنده
اند یشان به زیبایی رسند
مطمئن باشید که اگر شیوه ی فکر
شما اصلاح شود، زندگیتان نیز تغییر خواهد کرد و آنگاه طعم شیرین یک زندگی مزیّن به
آرامش و ایمان را خواهید چشید.
در لابه لای آیات قرآن و احادیث
پیامبر (ص) آمو زه های فراوانی درباره ی زندگی خوشایند و ارتباط آن با توسعه ی شخصیت
وجود دارد که مانند آنرا در جای دیگر نمی توان یافت ؛ زیرا آموزه های قرآنی به جهت
اصالت و الهی بودنش به انسان اطمینان و آرامش خاصی می دهد. در این نوشتار برآنیم که
دست به کاری زنیم که غصه ها سر آیند و چهره ی زیبای زندگی را دیگر بار به آنان که تاکنون
موفق به رؤیتش نگشته اند بنمایانیم تا بدانند که با ورود به شهر ایده آل حیات طیبه
، نشانی از حرمان، تباهی ،یأس ، پوچی و خود باختگی نخواهند یافت.
آنچه در آیینه ی فردای ماست
چهره
ی بی خدشه ی فردای ماست
زیرا در غم ها و شادی ها با هم هستیم و
نـیش باشد زحـمتش باهـم کشیـم
نوش باشد شکـرش با هـم خـوریم
باشد که بتوانیم با بیانی ساده
و روان به دور از مجادلات و استدلالا ت گیج کننده و کم فایده حق کلام را به جای آورده
و آن چنان شویم که خوبان بودند و درسر انجام کار ، خدا را از خود خوشـنود ساخته و خود
رستگار شویم.
فیض روح القدس ار باز مدد فرماید
دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد
از خشنودی تا خوشایندی
شادی و آرامش یا افسردگی و اضطراب
، ناشی از احساسی است که شما به نسبت زندگی دارید. احساس رضایت ، نشاط و آرامش می آفریند
و احساس نارضـایتی منجر به تنش ، تشنج و نهایتاً بحران می شود.
آیا تاکنون با خود اندیشیده ایم
که منشأ احساسات ما چیست؟ احساسات ما را افکار و اندیشه های ما بر می انگیزد. این اصل
را فراموش نکنیم که ما :(( آن گونه که می اندیشیم زندگی می کنیم)). برای لذت بخش زندگی
کردن ، کافی است که نگاه و نگرش خود را اصلاح کنیم . دشمن زندگی ما افکاری است که در
سر داریم . حادثه ها هر چند تلخ و ناخوشایند باشند، منشأ احساسات ما نیستند، بلکه تلقی
و ارزیابی ماست که احساسات خوب یا بد را تولید می کنند. بنابراین برای رسیدن به آرامش
و کاهش فشارهای روانی و زودودن تنش ها، تشنج ها و بحران ها، نخست باید دید افکار ما
تا چه اندازه ((صحیح و منطقی)) است.
ای برادر تو هـمان انـدیشـه ای
ما بقی خود استخوان
و ریشه ای
گر گل است اندیشه ی تو گلشنی
ور
بود خاری تو هیمه ی گلخنی
دفتر دوم ۲۷۷- ۲۷۸
بـــیایید واقع گرا بــاشیم و واقع
گرا بیندیشیم!
شناخت منطقی آن است که مطابق واقعیت
ها و حقایق باشد؛ زیرا هم تفکرات خیالی و رؤیایی نادرست است و تفکرات منفی و تلخی که
واقعیت ندارند . مثبت اندیشی نیاز عصر و نسل ماست. لازم نیست اگـردر شرایط دشوار قرار
گرفتیم خیال کنیم که بهترین وضعیت را داریم؛ بلکه واقعیت شرایطی را که در آن قرار داریم
بشناسیم و بدانیم که حوادث و پدیده های تلخ زندگی آن قدر پیچیده نیستند که قابل حل
و یا تحمل نباشند . در کنار همین مشکلات و با پذیرفتن آن ها می توانیم زندگی خوش و
همواری داشته باشیم. برای رسیدن به آرامش نه لازم است به مواد مخدر روی آوریم ونه به
تحلیل های مخرب مطمئن باشیم . با ((واقعی کردن اندیشه ها)) می توانیم به آرامش دست
یابیم . چشم خود را بر روی حوادث نبندیم و آن هارا انکار ننماییم ؛ بلکه چشم خود را
خوب باز کنیم و آن هارا خوب نظاره کنیم و بشناسیم . زندگی آسان و هموار در گرو شناخت
صحیح دنیا و حوادث تلخ و شیرین آن است. انتظارات و توقعات خود را با واقعیت ها هماهنگ
کنیم. تفکر منطقی و واقع گرا منجر به ((انتظارات)) واقع گرایانه می شود .راستی ما از
دنیا چه انتظارتی داریم؟! آیا می دانیم که یکی از عوامل فشارهای روحی و روانی ، ناهماهنگی
و عدم تناسب میان انتظارات و ، واقعیت ها است. ما ممکن است انتظاری از دنیا داشته باشیم
، اما حوادث، زندگی را به گونه ی دیگری رقم زند؛آنچه خواسته ایم رخ نداده وآنچه رخ
داده خواسته ی ما نبوده است . یعنی آنچه می بینیم نمی خواهیم و آنچه را می خواهیم ،
نمی بینیم.این تضاد موجب فشار روانی می گردد؛ بنابراین اگر انتظاراتمان را از دنیا
با واقعیت ها تنظیم نمائیم، دچار تضاد نخواهیم شد.پس در اولین قدم ، باید در صدد اصلاح
انتظارات غیر واقعی از دنیا بر آییم و به همین مناسبت لازم است که به پاره ای از واقعیت
های دنیا اشاره ای داشته با شیم.
دنیا جای تن آسانی نیست!
ایها الناس !جهان جای تن آسانی
نیست
مرد دانا به جهان داشتن ارزانی نیست
همان گونه که از یک لیوان چای داغ
انتظار یک نوشیدنی خنک را نداریم ، نباید از دنیا نیز انتظار آسایش و راحتی بودن اندوه
داشته باشیم، زیرا گل بی خار کجاست؟!
دنیا محل آسودگی مطلق نیست . آنجا
که سراسر راحتی و آسودگی است بهشت است. طلب کردن ونیافتن، موجب احساس ناکامی می شود
و احساس ناکامی منشأ فشار روحی و روانی است . ما ازآن جهت غمگین و افسرده می شویم که
آنچه را طلب کرده ایم به دست نیاورده ایم. ممکن است ما خیلی چیزها نداشته باشیم، اما
فقدان آن ها موجب رنج و عذاب هم نشود ؛ زیرا آن ها را نمی خواسته ایم. تنها زمانی دچار
فشار روحی می گردیم که آنچه را که می خواستیم به دست نیاورده باشیم .
دنیا عرصه ی تلاش و امتحان است،
نه پاداش و آرامش . یک کشاورز هنگام برداشت لذت کار خود را می چشد نه هنگام کاشت، دنیا
مزرعه ی آخرت و میدان تلاش و فعالیت است، نه جای آسایش و تنبلی . این جا دنیاست نه
بهشت که هر چه می خواهیم اتفاق افتد و هرچه اراده کنیم آماده شود. ما به دنیا نیامده
ایم تا آنگونه که می خواهیم زندگی کنیم؛ بلکه به دنیا آمده ایم تا هنر ومهارت خود را
در هماهنگ شدن با فراز و نشیب های دنیا نشان دهیم .دنیا کارگاه امتحان است. سؤالات
امتحان و مواد آزمون را ما طراحی نمی کنیم؛ بلکه باید به امتحانات پاسخ دهیم تا شیرینی
کارنامه ی توفیق و موفقیت را بچشیم. همیشه به یاد داشته باشیم که دنیا را ما تنظیم
نمی کنیم و در عین حال سعادت و خوشبختی مانیز در همین است! اگر سؤالات آزمون به انتخاب
دانش آموزان وبود ونبود امتحان به خواست آنان باشد، آیا هیچ دانش آموزی رشد خواهد کرد
و به درجات عالی خواهد رسید؟! لذا امتحان، مزاحم نیست؛ بلکه رشددهنده و تعالی بخش است.
پس بهتر است به جای تغییر امتحان، در صدد پاسخ مناسب برآییم و اگر چنین شد هم توان
مقابله با سختی ها را پیدا خواهیم کرد و هم در بستر آرامش خواهیم خفت.
معنای زندگی را دریابیم!
نویسنده ی آمریکایی کتاب روان شناسی
شادی – آن گونه که خود نقل می کند- وقتی در بیست ودو سالگی به همه ی آن چه که می خواهد
می رسد، احساس پوچی و تیره روزی می کند و هیچ لزومی به ادامه ی زندگی نمی بیند و زندگی
او دچار بحران هویت و بی معنایی رنج آوری می شود و حتی تصمیم به خود کشی می گیرد !
اگررفاه و آسودگی کامل ، ستون فقرات خوشبختی است ، چرا انسان با داشتن همه ی آنهاگریبان
خود را از پوچی نمی رهاند؟
یکی از عوامل تنش و فشار روانی
((بی معنا بودن زندگی)) است نه مرفه نبودن . علت احساس ناکا می ، فقدان مال و ثروت
نیست ؛ بلکه ناکامی در معنایا بی است و در صورت بی معنا شدن زندگی انسان،به یک باره
همه چیز تیره و تار خواهد شد. مال و رفاه کم
تر از آن است که به زندگی ما معنا و ارزش ببخشد . معنای زندگی را در یابید تا بتوانید
از آن لذت ببرید! شناخت هستی و معنای زندگی ، یکی از عوامل مؤثر رضایت از زندگی است.
امروزه در اروپا روان شناسان و روان پزشکان آشکارا ازفروید، که ناکامی جنسی را خاستگاه
ناراحتی های روانی می داند، روی برگردانده وبه((هستی درمانی))روی آورده اندکه مکتب
مهنا درمانی یکی از آنها است.
به این پرسشها پاسخ دهید:((من از
کجا آمده ام؟ چرا آمده ام؟ به کجا خواهم رفت؟))
یافتن پاسخ برای این پرسش هایکی
از عوامل مهم در شادابی و شادمانی شما خواهد بود و خواهید دید که بسیاری از تنش های
روحی شما جای خود را به انبساط روانی خواهد داد.
روزها فکر من این است و همه شب
سخنم
که
چرا غافل از احـوا ل دل خویشتنم
از کـجا آمــده ام آمدنـم بـهر
چـه بـود
بـه کـجا مـی ر وم آخـر نـنمایی وطـنم
((خدا)) روح و معنای زندگی است
. معنای زندگی یعنی آن چیزی که برای آن زندگی می کنیم. چه چیزی ارزشمند تر از خدا وجود
دارد که بتوان برای او و با او زندگی کرد؟ این که می گویند همه ی کارهایتان را برای
خدا انجام دهید برای معنا بخشی به زندگی است و این که درقرآن آمده انسان ((ازخدا))
است و ((به سوی خدا)) باز می گردد، یعنی زندگی بی معنا نیست. خدا عالی ترین معنای زندگی
است که با رسیدن به آن هرگز احساس پوچی نخواهیم کردو به همین جهت است که قرآن کریم
می فرماید: ( اَلا بِذِکر اللهِ تَطمَئِنُّ القُلوب ) آگاه باشید که تنها یاد خدا آرام
بخش دلهاست.
مدیریت آرزوها!
{آرزوهایتان را مدیریت کنید} زیرا
مؤمن با اگر و ای کاش گفتن و افسوس خوردن زندگی نمی کند. آرزو همچون مواد مخدری است
که در آغاز انسان را مست و سرخوش می کند ودر پایان ، سیه روز و نگون بخت. از یک سو
تاریخ زندگی ما در این دنیا محدود است و از سوی دیگر آمال و آرزوهایمان نامحدود و رو
به گسترش.
وقتی دامنه ی آرزوها فراتر از ظرفیت عمر ما و گنجایش دنیا باشد، بسیاری
از آنها بر آورده نخواهد شد؛ چون امکان آن وجود ندارد و این خود یکی از عوامل مهم افزایش
فشارهای روانی و سرخوردگی است. لذا کسی که آرزوهایش بسیار زیاد است رضایتش از زندگی
نیز اندک است؛ پس برای این که زندگی بهتری داشته باشید، آرزوهای خودرا محدود و معقول
سازید. آویختن و دل بستن به آرزوهای دست نیافتنی، زندگی را سخت تر و تلخ تر می کند.
به دنیا دل نبندید!
وقتی یک کشتی بخواهد در ساحل پهلو
بگیرد، لنگر می اندازد. یکی از راه های آرامش این است که زندگیتان را به چیزی پایدار
و تغییر ناپذیر پیوند زنید. دلبستگی یعنی پیوند زدن. به یاد داشته باشید که آنچه نباید،
دلبستگی را نشاید. یکی از واقعیت های دنیا ناپایداری آن است. دنیا به شدت متغیر و دگرگون
شونده است؛ از این رو دلبستگی به آن تنش های فراوان در پی دارد. آن که به دنیا دل ببندد،
نگران فردای خود، اندوهگین امروز و درحسرت دیروز خود است.
از آنچه دارید لذت ببرید!
برخی همواره خوشبختی را درچیزی
می دانند که ندارند و در دست دیگران است. این یک قالب فکری است. کسی که فکر او چنین
قالبی داشته باشد، هرچه به او داده شود، کم است و بی ارزش. این گونه افراد، همواره
در آنچه ندارند زندگی می کنند و بدیهی است که زندگی در آنچه نیست، دشوار است. شما هم
داشته های خود را نادیده بگیرید و خوشبختی را در نداشته هایتان ببینید، هیچ گاه به
رضایت خاطر نخواهید رسید؛ چون به آنچه دارید نمی اندیشید، بلکه به آنچه ندارید می اندیشید.
ممکن است از خیلی چیزها محروم باشید،
اما بدون شک چیزهای بسیاری دارید که می توانید از آنها لذت ببرید و احساس خوشبختی کنید.
مشکل اینجاست که شما آنچه را داریدنمی بینید. یکی از علل چنین حالتی آرزوهای دور و
دراز است که پیش از این درباره ی آن سخن گفتیم. علت دیگر مقایسه کردن زندگی خود با
زندگی دیگران است. اگر زندگی خود را با زندگی های بهتر مقایسه کنید، آنچه را دارید
نمی بینید و آنچه را گه ندارید بزرگ می شمارید. آن کوچک سازی و این بزرگ نمایی، همانند
دو لبه ی قیجی، برای تکه تکه کردن زندگی شمابه کار خواهند افتاد.
چنین قیاس های ناروایی شما را از
لذت آنچه دارید محروم می سازد. به همین جهت خداوند متعال راهکاری را نشان داده و فرموده است: به آنچه ما
به گروه هایی از مردم دادیم چشم مدوز و غمگین
مباش.(سوره حجر/۸۸) پس بیایید آنچه را که داریم بشناسیم و لذت ببریم.
مرا در خانه سروی هست کاندر سایه
ی قدش
فراغ ازسـرو بسـتانی و شـمشاد و چـمن دارم
بر خود سخت نگیرید!
گاهی سخت بودن زندگی، محصول سخت
گیری ما است. زندگی آن قدر که می پندارید سخت و دشوار نیست. همیشه واقعیت، تحمل پذیر
است. این ما هستیم که نسبت به سختی های آن اغراق می کنیم و درجه ی دشواری آن را بالا
می بریم.
گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی
طبع
سخت می گیرد
جهان بر مردمان سخت کوش
تلاش کنید و نگران نباشید!
رزق و روزی یکی از نگرانی ها و
دغدغه های زندگی ما است. این نگرانی تاوقتی که در حد معقول و معمول خود باشد، مشکلی
در زندگی ما پدید نمی آورد. نگرانی معمول آن است که مارا به تحرک و تلاش برای کسب روزی
وادارد. کسی که این نگرانی را نداشته باشدسست و تنبل خواهد شد. برای رسیدن به روزی
تلاش کنید و مطمئن باشید که خدا روزی شمارا خواهد رساند.
فراموش نکنید که نه خدا جای تلاش
را می گیرد و نه تلاش جای خدا را ! قانون روزی، حرکت از شما برکت از خداست. نه اینکه
همه چیز را از تلاش خود بدانیم و توکل را فراموش کنیم؛ پس در اندیشه ی روزی باشید و
برای آن بکوشید. این مقدار از نگرانی و بیمناکی، زیان روانی نخواهد داشت. مشکل از آن
جا آغاز می شودکه در عین کار کردن، پیوسته و به صورت فزاینده نگران و مضطرب فردا باشیداین
نوع نگرانی فشار روانی فراوانی بر شما تحمیل می کند و آینده ای تیره و تار در برابر
چشمانتا ظاهر می کند و شمارا یا به ناامیدی یا به حرص می کشاند. لذا با ایمان به مقدَّر
بودن روزی، احساس آرامش شکل خواهد گرفت واز زندگی لذت بیشتری خواهید برد.
نکته ی دیگر اینکه روزی شما بر
گذر زمان توزیع شده است. انتظار نداشته باشید روزی تمام عمرتان را در لحظه ی حال در
چنگ خود داشته باشید. ما عمری طولانی تر از آنجه هست برای خود تصورمی کنیم و درعین
حال نیز انتظار داریم در حال حاضر، روزی تمام عمرمان حاضر و آماده باشد. تصور می کنیم
آماده نبودن روزی آینده مساوی است با تیره روزی و ناکامی امروز. همان گونه که یک کارمند،
کار تمام سی سال را در یک روز انجام نمی دهدو حقوق تمام سی سال را نیز در یک روز دریافت
نمی کند، شما هم روزی عمرتان را یک جا دریافت نخواهید کرد. حال اگر شما اندوه تمام
عمر را امروز بر خود وارد سازید، بدون شک وضعیت شکننده ای بر خود تحمیل خواهید کرد.
هان توکل کن مار زان پـا و دست
رزق تو از تو به تـو عـاشق تر است
حرص چرا؟!
خداوند ذوالجلال روزی را بر اساس
مصلحت انسان تنظیم کرده است؛ اما انسان بسیاری از گرفتاری های خود رابه کم بودن روزی
نسبت می دهد. او تصور می کند افزایش مال، یعنی افزایش خوشبختی؛ بر همین اساس به تلاش
فزاینده و پایان ناپذیری برای کسب دارایی بیشتر خواهد افتاد. این جا است که رذیلت حرص
سر بر خواهد آورد و هیچ تأثیری نیز در روزی انسان ندارد. حرص و طمع نه تنها بر خوشبختی
نمی افزاید، بلکه رضایت ما ار زندگی می کاهد و بر فشار روحی روانی خواهد افزود؛ بنابراین
بر خدا توکل کنید و حریص مباشید تا آسوده زندگی کنید.
بخل هرگز!
اگر مال، محور خوشبختی شود، حریص
می شویم تا بیشتر جمع کنیم و بخیل می شویم تا کمتر مصرف کنیم. همه ی اینها برای این
است که مال بیشتری نزد خود نگه داریمغافل از آنکه شخص بخیل به سوی فقر می شتابد. ترساز
فقر، انسان را به بخل می کشاند و انسان بخیل همچون فقرا زندگی می کند؛ زیرا هم
از آینده مضطرب است و هم در اندوه
مال وهم در اجتماع جایگاه پسندیده ای نخواهد داشت.
خزانه دار دیگران نباشیم!
آنچه گاه شما را می آزارد، نداشتن
اموال ذخیره شده است.وجود پشتوانه ی مالی در حد معقول، پسندیده است؛ اما اگر ذخیره
ی قابل انتظارتان را ندارید و یاحتی هیچ ذخیره ای ندارید، نگران نباشید؛ بدانید که
فقط آنچه را مصرف می کنید، مال شماست نه آنچه را که ذخیره می کنید.آنچه جمع می شود
در حقیقت برای دیگران ذخیره شده است. دراین صورت شما خزانه دار دیگران شده اید. با
زحمت فراوان وبا تحمل محرومیت های بسیار، مالی را جمع می کنیم تا دیگران بدون زحمت
آن را مصرف کنند؛ پس نباید از فراوان نبودن مال رنجید، بلکه باید خرسند بود که زحمت
جمع کردن و نگهداری مال دیگران را برخود هموار نکرده ایم!
گنج قناعت!
اکنون به خوبی می توان حکمت قناعت
را فهمید.اگر رزق و روزی، تضمین وتقسیم شده است و اگر حریص بودن بر آن نمی افزایدو
اگر فقط آنچه را مصرف می کنیم روزی ما است، بهتر آن است به آنچه خداوندمی فرستدرضایت
دهیم و گره از جبین بگشائیم. کلید رضایت در زندگی، قناعت است.قناعت موجب کم شدن روزی
نمی گردد، همانگونه که حرص برآن نمی افزاید و قانع بودن نیز از آن نمی کاهد. در این
صورت اگر به آنچه تعیین شده راضی باشید، آرامش خواهید یافت. صفای زندگی شما در قناعت
است؛ اگر از زندگی رنج می برید، ببینید آیا فردی قانع هستید یا نه؟!
کیمیای سعادت!
تنهایی، تلخ و آزاردهنده است. انسان
دوست دارد با دیگران و در کنار آنان باشد و با آنان رابطه برقرار کند. دوستی و اختلاط
با دیگران یک نیاز عاطفی است؛ زیرا انسان در تنهایی، احساس خلأ می کند؛ احساس دردآوری
که هیچ چیز از قبیل ثروت و شهرت و ریاست و مدرک آن را پر نخواهد کرد.
یکی از لذت های زندگی معاشرت با
دوستان و آشنایان است. کسانی که ارتباط های سالم و سازنده ای با دیگران دارند از نشاط،
شادابی و آرامش بیشتری برخوردارند. لذا آنچه معاشرت با دیگران را لذت بخش می سازد((
انس و همدلی )) است. انس و الفت، زندگی شما را از خشکی و شکنندگی می رهاند و به آن
گرما و لطافت خاصی می بخشد.بخش مهمی ازآرامش
زندگی شما در این است که با خانواده، دوستان و فامیل خود، رابطه ی خوبی داشته
باشید.
خداوند میان همسران مودت و رحمت
قرار داه است(سوره روم /۲۱). بنابراین همسر مایه ی آرامش است. ارتباط با فامیل (صله
رحم) نیز نـقش مؤثری در تأمین بهداشت روانی شـما خواهد داشت. مسأله ی ارتباط با یگران
و معاشرت سالم از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ نگویید مشکل دارم و نمی توانم،زیرا
یکی از راه های حل مشکلات شما همین است.
لذت انس و نعمت قرب!
آیا تاکنون به ناله ی نی گوش سپرده
اید؟
بشـنو از نـی چـون حکـایت مـی کند
وز جــدایـی
ها شکــایت مــی کند
کــز نـیـستان تــا مــرا بـبریـده
انـد
درنـــفیـرم مــرد و زن نـــالـیده انــد
سـیـنه خـواهـم شرحه شرحه از فراق
تـــابگــویـم
شـرح درد اشــــتیاق
هـرکسـی کو دورمانـد از اصل خویش
بـاز جـوید روزگار وصـل خـویش
ناله ی نی، شکوائیه جدایی و فراق
است؛ ناله ی غریبی و تنهایی است. وطن نی ، نیستان است. وطن ما کجاست؟ ما از دیار خاک
نیستیم و تنها رها نشده ایم. گاهی چنین بی قرار می شویم که هیچ نعمت یا لذتی ما ارضاء
نمی کند و باز هم بهانه می گیریم، چرا؟! دل آدمی تا به اصل خودش وصل نشود آرام نمی
گیرد. خدا، وطن ما و مهم ترین و اساسی ترین نیاز ماست. اگر خدا نباشد زندگی سرد و آزار
دهنده خواهد بود. خداوند در بیان این حقیقت می فرماید: هر کس از یاد من روی گرداند، زندگی سختی خواهد داشت(طه/ ۱۲۴).
و دل ها تنها با یاد او آرامش خواهند
یافت. اینجاست که فلسفه ی راز و نیاز با خدا مشخص خواهد شد؛ زیرا خدا بهترین مونس،
و همراز انسان است. روح جدا افتاده ی ما، نیاز به ارتباط با اصل خود دارد؛ بدون این
ارتباط، پژمرده و افسرده می گردد و نماز بهترین جلوه ی این ارتباط است .
ای خدا! ای پـاک و بی انـباز و
یار
دست گیر و جرم مـا را در گـذر
ای خدا! ای قادر بی چند و چـون
واقــفی بـر حــال بـیرون و درون
ای خدا! ای فضل تو حاجت روا
بــا
تــو یـاد هـیچ کـس نــبود روا
منبع : وبلاگ مجمع قرآن سنندج
البته ببخشید من پیرامون مقاله ای با نام منتقد جماعت که حقیقتا هم انتقاد داشتم نظر گذاشتم ولی با نام کاربری پیام نظر می دم.
ممنون مقاله زیبایی بود بنظرم قرآن کریم در دو تعبیر سعادت را تعریف کرده و البته در قالب دعایی مشهور : ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الآخره حسنه …. یعنی حسن دنیا و حسن آخرت مکمل هم هستند و سعادتمند کسی است که زندگی این دنیاییش لبریز از آرامش و رضا و قناعت و پیشرفت و فرزانگی باشد و هنگامی هم که در محضر پروردگار حاضر می شود با نفسی مطمئنه و کارنامه ای لبریز از اعمال صالحه حضور می یابد. خداوندا سعادت دنیا و حسن عابت و همچنین روسفیدی آخرت را نصیب ما و هرکه طالب آن است بگردان.