روزه در وقت بیماری، بیماریهای زنانه و روزه گرفتن

روزه در وقت بیماری، بیماریهای زنانه و روزه گرفتن

نویسنده: رابعه یوسفی

بیماریهای زنانه و روزه گرفتن

بسیاری از خانمها در حالتهایی که برایشان پیش می آید مانند: حیض و نفاس و…دچار مشکل روزه گرفتن می شوند و نمی دانند در چه حالتی روزه شان صحیح و در چه حالتی روزه شان باطل می شود، در این مقال چند نمونه از این حالتها بیان شده است.

۱-      اگر زنی در حال حیض باشد و بعد از طلوع فجر پاک شده باشد. باید آن روز را روزه باشد و بعد از رمضان هم آنرا قضا کند.

۲-      اگر زنی در حال حیض بوده و قبل از طلوع فجر پاک شود، اما بنا به دلایلی نتوانست غسل کند، روزه اش صحیح است حتی اگر یک دقیقه قبل از طلوع فجر یقین پیدا کرد که از حیض پاک شده روزه اش صحیح است و قضا ندارد.

۳-      اگر زنی بعد از وضع حمل حتی اگر ۱۰ روز هم از زایمانش گذشته باشد اما از نفاس پاک شده باشد باید روزه اش را ادامه داده و روزه و نمازش صحیح است.

۴-      اگر زنی یک روز در میان، خونی داشت و بدین صورت تا پانزده روز ادامه پیدا کرد روزه اش صحیح نیست.

۵-      اگر زنی عادت ماهانه اش هفت روز باشد، اما در ماه رمضان به هشت روز یا بیشتر یعنی نه یا به ده روز برسد نباید در طول مدت این روزها روزه باشد، زیرا عادت ماهانه زنان از یک تا پانزده روز به حساب می آید، اما اگر عادت ماهانه اش از این تعداد روز کمتر شد، یعنی بعد از پنج، چهار، سه روز پاک شود بعد از غسل کردن نماز و روزه اش درست است.

۶-      اگر زنی در ماه رمضان هر روز یک لکه خون داشت، روزه اش درست است چون این حالت یک نوع بیماری زنانه است، اما بخاطر نمازش نباید لباسش آلوده به خون شود.

۷-      اگر زن حامله ای هر ماه خونی مشاهده کرد این حالت عادت ماهانه است و نباید در طول عادت ماهانه روزه دار باشد حتی اگر حامله باشد عادت ماهانه به حساب می آید و نماز و روزه اش واجب نیست و باید بعد از ماه رمضان روزه هایی را که خورده، قضا نماید.

۸-      اگر زنی در ماه رمضان بخواهد تمام ماه را روزه باشد و از قرص های جلوگیری استفاده نماید، در صورتی که به تندرستی اش آسیب نرساند، روزه اش صحیح است اما باید از پزشک اجازه این کار را داشته باشد. البته خداوند بزرگ این اجازه را به زنان مسلمان داده است. پس چرا زن مسلمان از این رخصت الهی استفاده نکند.

۹-      اگر زنی بدلیل بلند کردن شئ سنگین و یا ترس دچار خونریزی شود اما چند روزی به عادت ماهانه اش مانده باشد در این صورت روزه اش صحیح است، زیرا خون عادت ماهانه باید منظم باشد و خونی که به دلیل ترس یا بلند کردن چیزی مشاهده شود، استحاضه است و خون حیض نیست، اما اگر این خانم حامله باشد و احتمال سقط جنین باشد در این حالت روزه اش صحیح نیست.

زن باردار و روزه گرفتن

زنان باردار هم مانند همۀ زنان دیگر واجب است در ماه رمضان روزه بگیرند.

اگر زنی در زمان حاملگی بیمار باشد، اجازه دارد روزه نگیرد، اما بعد از وضع حمل و پاک شدن از نفاس بایستی روزه های رمضان را تمام و کمال قضا نماید.

زنی که بچه شیر می دهد همانند زن حامله روزه بر او واجب است که البته این حالت هم مثل حالت اول است، یعنی در صورتی که بیم ضعف و کم خونی بخاطر داشتن شیر به بچه در او باشد اجازه دارد روزه هایش را بعد از رمضان یکی در میان یا دوشنبه و پنج شنبه و یا هر طوری که خودش برنامه ریزی کرده قضا نماید.

به هر حال زن مسلمان نباید بدون دلیل روزه رمضان و ثواب آنرا از دست بدهد، زیرا ثواب روزه رمضان بیشتر از روزه در ماه های دیگر است.

شکستن روزه در چه حالی صحیح است؟

۱-      بیماری، کسی که دچار بیماری شود اجازه دارد روزه اش را بشکند و به بیماریش رسیدگی کند تا خوب شود آنگاه بعد از رمضان روزه اش را قضا نماید.

۲-      سفر مباح، که کمتر از مسافت قصر نماز نباشد.

۳-      اگر روزه دار در اثر روزه دچار گرسنگی و یا تشنگی طاقت فرسا شود به حدی که اگر روزه را ادامه دهد دچار بیماری یا هلاکت شود این افراد اجازه شکستن روزه را دارند، (اما باید بعد از بهبودی و بعد از رمضان روزه هایی را که شکسته اند قضا نمایند.)

بیمار و روزه گرفتن

شخصی که در ماه رمضان دچار بیماری و تب شده واجب نیست روزه بگیرد (فَمَن کَانَ مِنکُم مَّرِیضاً أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّهٌ مِّنْ أَیَّامٍ أُخَرَ)

بیماران به سه دسته تقسیم می شوند:

۱-      بیمارانی که به هیچ وجه نمی توانند روزه بگیرند.

این بیماران عبارتند از: بیماریهای دیابتی، بیماری قلبی، فشار خون دائمی، این بیماران اگر نتوانستند روزه بگیرند باید هر سال به ازاء هر روز روزه فدیه بدهند و فدیه روزه هم طعام یک مستمند است.

۲-      دسته دوم بیمارانی هستند که بیماریشان جای بیم نیست، اما دارو مصرف می کنند و اگر داروهایشان را مرتب مصرف نکنند احتمال شدت گرفتن بیماری شان وجود خواهد داشت، این بیماران تا هنگام بهبود یافتن از بیماری اجازه دارند روزه نگیرند، البته بعد از رمضان و بهبود یافتن از بیماری باید روزه هایشان را حتماً قضا نمایند.

۳-      دسته سوم بیمارانی هستند که بیماریشان دائمی است مانند: بیمارانی که فقط یک کلیه دارند، یا بیمارانی که چشمشان ضعیف است یا زخم معده شدید دارند این بیماران باید به پزشک معالج مراجعه کنند، و در صورتی که روزه گرفتن برایشان ضرر نداشت می توانند روزه رمضان را تمام و کامل بگیرند و اگر هم از طرف پزشک معالج اجازه گرفتن روزه را نداشتند، فقط با دادن فدیه این تکلیف از روی دوششان برداشته می شود و لزومی ندارد روزه باشند و اگر شخصی هم بخاطر مسن بودن توانایی روزه گرفتن را نداشت این مورد هم فقط با دادن فدیه تکلیف از روی دوششان برداشته می شود.

—————————————

منبع: آنچه باید در مورد روزه بدانیم / مولف: رابعه یوسفی / نشر : احسان