عشق؛ درد و رنج افراد افسرده، عشق مجازی

عشق؛ درد و رنج افراد افسرده، عشق مجازی

نویسنده : عبدالرحمان بن الجوزی/ ترجمه: ابوخالد شعیب علی خواجه

به سخنان حکیمان در مورد عشق، اسباب و وسایلش دقت کردم و پس از مدتی معنای عجیبی به ذهنم رسید که آن را بازگو می‌کنم. عشق تنها دامنگیر افراد ایستا و افسرده می‌شود. و افراد باهمت و دوراندیش؛ هرگاه چیزی که سبب محبت می‌شود به ذهنشان رسد، سپس عیوبش ـ با فکر یا تجربه ـ برایشان آشکار گردد، دلشان آرام شده و به دنبال خواسته‌ای دیگر تلاش می‌کنند.

بنابراین فقط افراد افسرده و ایستا ـ که عیوب محبوب را نمی‌بیند ـ دچار عشق می‌شود.

ولی کسانی که از نقایص دوری می‌کنند، هرگز چیزی مانع پیشرفتشان نمی‌گردد.

ابن مسعود می‌گوید: هرگاه زنی، کسی از شما را شگفت‌زده و شیفتۀ خود نمود، بدبویی‌های آن را به یاد آورد.

هر اندازه انسان عاشق بیشتر به پیامدها توجه کند، درد عشق بر وی آسان می‌شود، و هر چه بیشتر ذهن و فکر پوک و خشک باشد، اضطراب و استرس بیشتر تقویت می‌گردد، متنبی می‌گوید:

 لو فکر العاشق فی منتهی       حسن الذی یسبیه لم یسبه

اگر فرد عاشق به پایان زیبایی کسی که دلباخته‌اش گشته فکر کند، هرگز شیفتۀ وی نخواهد شد.

به طور خلاصه خواستم بگویم:

 سرشت افراد هوشیار همیشه در حال ترقی است و با وجود شخص محبوب از پیشرفت باز نمی‌ایستد. اسباب پیشرفت عبارتند از: تفکر دربارۀ عیوب و نقص فرد محبوب، اندیشیدن در مورد خواسته‌ای که برتر از آن است و علاوه بر این، قلوب اشخاص آگاه همیشه به دنبال هدف خویشند و از گذرگاه‌های عبرت‌آموزی عبور می‌کنند، اما افسردگی و بی‌تحرکی و غفلت غافلان، سبب اسارت، اجبار و حیرت آنان می‌گردد.

——————–

منبع: شکار اندیشه/ مؤلف: عبدالرحمان بن الجوزی/ ترجمه: ابوخالد شعیب علی خواجه