بزرگ علمای شبه قاره هند، شیخ سدیس را مورد انتقاد قرار می دهد!

بزرگ علمای شبه قاره هند، شیخ سدیس را مورد انتقاد قرار می دهد!

نویسنده : دکتور سلمان حسینی ندوی بزرگ علمای شبه قاره هند / ترجمه: عبدالخالق احسان

نسبت به شما گمان نیک داشتیم و شما را از بهترین امامان صالح می پنداشتیم که سخن حق را بگویی، به درگاه الهی عاجزانه و فروتنانه دعا نمایی، شب های مبارک را زنده نگهداری؛ چون زبان فصیح داشته و بلاغت لازمه را دارا هستی، توقع می رفت که این نعمت الهی را در بندگی الله متعال استخدام نمایی!

اما متأسفانه بر منبر حرم مکی بلند می شوی و چاپلوسی فرمانروایان ستمگر و فاسق و مجرم را می کنی، آنانی که پلان های مخفیانه ی پلید شان بر امت اسلامی واضح و آشکار شده و امت از آنان نفرت داشته و نسبت به آن ها خشمگین اند؛ اما شما ازین حاکمان ستمگر دفاع نموده و از طرف آنها مجادله می کنید، متوجه باشید! چه کسی در روز قیامت نزد الله متعال از شما دفاع می نماید؟

در سرزمین حرم به صورت علنی و آشکار دروغ دیگران را تکرار نموده و از قاتلان و ستمگران و سفاکان خون آشام دفاع می نمایی و ایمان داران صالح و بیگناه را مورد اتهام قرار می دهی!

ترا به خداوند قسم! آیا دکتور محمد مرسی، محمد بدیع، یوسف قرضاوی، علمای ازهر، اتحاد جهانی علمای مسلمین، شیخ عریفی، سلمان عوده، عائض القرنی و دهها عالم و دانشمند سرزمین حرمین و دیگر مناطق جهان اسلام، ترویست اند؟؟؟

به نام خدا از شما می پرسم! آیا کسانی که کشته شده، شکنجه گردیده، زندانی شده، به خاطر الله متعال اذیت شدند، مراکز شان سوختانده شد، پولیس و ارتش و ملیشی ها و شورای نظامی آنان را به قتل رساند، ترویست اند؟!!

آیا ارتش مزدور مصری امنیت و صلح را می گستراند؟ آیا پلیس خبیث و گمراه و نابکار امنیت و آرامش می آورد؟ آیا کسانی که مسلمانان را در نماز صبح در حال روزه داری و تضرع به سوی الله متعال، کشتند، امنیت و اطمینان و آرامش می آفرینند؟؟

آیا سربازان اوباش و چوب دار و تنفگ به دست، امنیت و آرامش می آورند؟

آیا پاپ قبطی، نتنیاهوی اسرائیل، فرزندان صهیونیست، فرزندان صلیبیت، خواهان امنیت، آرامش و صلح در مصر اند؟

آیا علی منصور از محمد مرسی بهتر است؟ آیا به نظر شما یهود از مؤمنان بهتر اند؟

به تاریخ ۱۶شوال سال ۱۴۳۴هجری قمری خطبه ترا شنیدم، بر منبر حرم بالا شدی، نه به خاطر اصلاح و تقوای خویش؛ بلکه به خاطر این که بوق رسای باشی کسانی که به طاغویان تمایل دارند و کسانی که زندان ها را از انسان های پاک و نیک و شایسته پر نموده و فحشا و منکران را به وسیله کانال های تلویزیونی خویش را نشر و پخش می کنند و شما این فجایع را در سرزمین حرمین شریفین نیز دیده می توانید، آنانی که با راه اندازی بانک های سودی و حمایت از آن ها با خدا و رسولش می جنگند؛ تو این جنایت کاران را می ستایی و از آنان دفاع می کنی و با بندگان رحمان و مؤمنانی که زیر تعذیب و شکنجه اند، هجوم می آوری!!

آیا از الله متعال نمی ترسی؟ آیا از خسف و فرورفتن به زمین الله متعال نمی هراسی؟ آیا از خشم و غضب الهی بیم نداری؟ آیا رضایت و خشنودی الله متعال را می جویی یا خشنودی طاغوتیان را؟

ملت های اسلامی از جمله هند و پاکستان، بنگلادیش و … ترا به خاطر خطبه های جمعه و امامت در تراویح و دیگر نمازها و دعا هایت دوست داشتند؛ اما حالا این ملت ها شما را دوست نداشته و نسبت به شما کینه و دشمنی دارند و این که در سرزمین حرم شریف این گونه جرئت نمودی و از باطل دفاع کردی، متحیر و شگفت زده شده اند.

حرم شریف ازین موقف نابجای شما به الله متعال پناه می برد و از این خلط نمودن حق و باطل و پوشیدن حق به الله متعال شکایت خواهد کرد.

{مَا عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِیَنَّ الَّذِینَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ} [النحل: ۹۶] آنچه نزد شما ( مردمان از نعمت جهان ) است ناپایدار و فانی است، و آنچه نزد خدا است ماندگار و باقی است. و ما پاداش زیباترین اعمال شکیبایان را می دهیم ( که ایستادگی بر پیمان و وفای به عهد است).