قرآن شفاست
(( وَ نُنَزِّلُ مِنَ القُرآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ و رَحمَهٌ لِلمؤمِنینَ ))
« حق چگونه نیرومند و پیروز نمی گردد ؟ وقتی که ما آیاتی از قرآن فرو می فرستیم که مایه ی بهبودی دلها از بیماریهای اندانی و گمراهی ، و پاک سازی درونها از کثافات هوا و هوس و تنگچشمی و آزمندی و تباهی و رحمت مؤمنان به سبب در بر داشتتن ایمان و رهنمودهای پر خیر و برکت یزدان است )
در قرآن شفا و بهبودی است ، ودر قرآن رحمت و مهربانی است ،برای کسانی که خوشی ایمان آمیزه ی دلهایشان گردیده باشد ،و دلهایشان درخشان شده باشد و برای دریافت آرامش و آسایش و امن و امانی که در قرآن است بازوگشوده گردیده باشد.
در قرآن شفا و نجات از وسوسه و پریشانی و سرگردانی است . قرآن دل را به خدا پیوند می هد . در نتیجه آرام می گردد،و اطمینان می یابد،واحساس حمایت و عنایت وامن و امان می کند وخشنود می شود ،وبوی رضایت واستشمام می کند ، واز زندگی راضی می گردد . پریشانی بیماری است . سرگردانی رنج و آزار است . وسوسه درد وبیماری است. بدین خاطر قرآن رحمت برای مؤمنان است . در قرآن شفا وبهبودی از هوا و هوس و آز و طمع وحسادت و رشک بردن و کشمکشها و درگیری های اهر یمنانه است…اینهاهم آفات دلهستندو دل را به بیماری و ضعف و رنج مبتلا می سازند،و آن را به سقوط و فرسودگی و فروکشانی می کشانند . بدین خاطر قرآن رحمت برای مؤمنان است .
در قرآن شفا و بهبودی از رویکرد های ننگین و مختّل از لحا ظ احساس وشعورو تفکّر واندیشه است .قران است که خرد را از پریشی و پرا کندگی و یاوه و بیهودگی می رهاند ، و خردذ را در جولانگاه های سود رسانی و بهره وری آزاد می گذارد ، و جلو خرد را می گیرد از اینکه نیرو و توان خود را در راه چیز های بیفائده و بیهوده صرف کند ،و خرد را برنامه سالم و دارای نظم و نظام و سر وسامان سر گرم و مشغول می سازد تاتلاش و پویش آن بهره ورومثمرثمر و سالم وایمن با شد .قرآن خرد را پریشانی و پراکندگی و از لغزش و اشتباه محفوظ و مصون می دارد.قرآن از نظر جسمانی نیز خرد را رهنود می کند و آن را بر آن می دارد که در صرف نیروها و توانهایش میانه روی گزیند . نیروها و توانهای خود را نه سر کوب نماید ونه در بیهودگی و پراکندگی صرف کند . بلکه باید نیروها و توانهای خویش را حفظ و اندوخته کند و سالم و دور از آفات نگاه دارد و در راه تولید و تثمیر به حرکت در آرد. از اینجاست که قرآن رحمت است.
در قرآن شفا و بهبودی از بیماریها اجتماعی است،بیماریهائی که ساختار گروه ها و دسته ها وملت ها و جامعه ها را سوراخ سوراخ و فرسوده و متزلزل می سازد،و سلامت وامنیت وآسایش ایشان را از میان می برد .از اینجاست که قرآن رحمت است.
((و لا یزید الظّا لمین الاّ خساراَ))
(ولی بر ستمگران کافر ،به سبب ستیز با نور حقّ و داشتن روح طغیان جز زیان نمی افزاید)
ستمگران از شفا و رحمتی که در قرآن است بهره مند نمی شوند.آنان از این که مومنان در سایه قرآن بالا و والا می روند، دچار خشم و کینه می شوند . ایشان در راههای گوناگون ستمگری و فساد ، سرکشانه و خودبزرگبینانه گام بر می دارند و شیوه های مختلف ظلم و فساد را با تفرعن و تکبر و طغیان و عصیان آزمایش می کنند . آنان در دنیا مغاوب یاران این قرآن می گردند و لز دستشان شکست می خورند ، و لذا زیانبار و زیانمند می شوند و لذا باز هم زیانبار و زیانمند می شوند .
ترجمه فی ظلال : جلد ۸………………..دکتر مصطفی خرمدل
