نگهداشتن زبان ازگناه وچگونگی برخورد باشایع

نگهداشتن زبان ازگناه وچگونگی برخورد
باشایعه

نویسنده : محمد عبده

یکی ازاعضائی که میتواند منشا غالب گناهان باشد زبان است.رسول الله (ص) می
فرماید: هر کس
که
زبان و شرمگاهش را برای من تضمین کند من بهشت را برای شما تضمین میکنم لذا آزاد گذاشتن
زبان تا حدی که در مردمان فرو رود و گوشت آنها را بجود از آزاد گذاشتن افسار شهوت مادی خطرناکت راست چون خطر اول و
پیامدهای آن دیگران را
می سوزاند و شخصیت آنها را طعمه ای برای بی شخصیتها قرار میدهد. اما خطر دوم ازصاحب
آن تجاوز نمی کند .

 چیز
قابل توجهی که برای بسیاری ازمردم شیرین است (بخصوص درمجالس خصوصی) صحبت کردن از ناموس دیگران و
بخصوص بزرگان و
تهمت زدن به آنها و نسبت دادن گناه به آنها (درحالی که آنها پاک و مبرا هستند) می
باشد. چنین کسانی بنا به نص صریح قرآن باید حد (۸۰ضربه شلاق) زده شوند. هیچ چیزمثل زبان دراختیارانسان نیست و مطمئناً
کسی که زیاد صحبت میکند
نمیتواند زبان خود را کنترل کند. و شکی نیست که سکوت در بسیاری ازمواقع بخصوص
مواقعی که صحبت از دیگران به میان می آید افضلیت دارد.

خطرناکترین کارها انتقال کلام و صحبت درمورد
دیگران بدون هیچ ضابطه و
دلیلی
می باشد که این امرباعث میشود که اتهامات ناروا و بدون دلیل به شخصیتهای پاک وارد
آید سینه ها پرازکینه شود ارتباطات ضعیف گردد و ریسمان محبت بین دوستان پاره شود و…حال اگرسخنی درمورد دیگران
شنیدیم وظیفه ی
ما
در قبال آن چیست؟ اکنون چگونگی تعامل باچنین صحبتهائی را با حادثه ی افک دنبال می کنیم.

 ۱.عرضه کردن سخن بر قلب و فتوا خواستن از درون: اگر سخنی در نزد ما
گفته شد که شخصیت برادر دینیمان را زیر سوال می برد اول از درون خود بپرسیم که اگر ما جای او بودیم آیا آن کار رامرتکب
می شدیم. درحادثه ی
افک زمانی که آن تهمت ناروا به عائشه (رض) زده شد زن ابو ایوب انصاری از شوهرش
پرسید نظرتودرباره ی این حادثه چیست ابوایوب گفت اگرتوجای اوبودی آیا آن کار را انجام میدادی گفت نه گفت: پس عائشه از
تو بهتر است.

۲. ثابت کردن آن سخن با دلیل و برهان: اگر بنا
به مصلحت عموم قصد
انتقال
سخن را نمودیم باید آن برای ما اثبات گردد و لذا نباید به مجرد شنیدن سخن به سبب
علاقه ی انتقال دادن، آن را نقل بکنیم.

 ۳.
مقدم داشتن حسن
ظن بر سوء ظن در اموری که احتمالات زیادی دارد: ظن و گمان
بد ترین و دروغترین
سخنها می باشد و اگرما در زندگی دچار سوءظن شویم با همه ی مردم دشمن خواهیم شد.

 ۴.مشورت کردن قبل از نزدیک شدن به تهمت: پیامبر
خدا درحادثه ی
افک با بزرگان صحابه مشورت کرد.

 ۵.در نظر داشتن ضررها و نتایج سوئی که از پخش
شایعه حاصل می شود و بزرگترین ضرر این است که آنهائی که تهمت زده می شوند
بعداً مبراً شناخته شوند. در حادثه ی افک می بینیم که چقدر ضررها متحمل عائشه و پیامبر و ابوبکر و…گردید.

 ۶
سبک نشمردن صحبت
درمورد دیگران مثل حادثه ی افک که بعضی از اصحاب
بدون تدبر و تفکر و تحقیق
این
جریان را نقل میکردند طوری که سرتاسر مدینه پخش شد.

 ۷.اعلان
کردن برائت شخص
بعد ازاتهام. اگر بعد از تهمت معلوم شد که شخص بیگناه بوده باید به تمامی مردم
برائت آن اعلام شود. در حادثه ی افک خداوند برائت عائشه را ازهفت آسمان اعلان نمود در حالی که عائشه تنها انتظار داشت
پیامبر برائت او را در
خواب ببیند.

 ۸.منع
کردن افرادی که اینگونه اخبار را پخش می کنند اگر کسانی که شایعه پراکنی می کنند آزاد باشند و کسی جلو آنها
را نگیرد زمین و
زمان به فساد و تباهی کشیده خواهد شد و شیطان به آسانی در میان مردم نفوذ
خواهدکرد.

 ۹.بر حذر داشتن افراد تهمت زننده از انجام
دوباره ی
این کار فجیع با عقاب و توبیخ کردن ویٍٍ، او را از
انجام دادن دوباره ی
این
کار منع نمائیم مثل حادثه ی افک که خداوند عزوجل می فرماید:{یعظکم الله ان
تعودوالمثله ابدا ان کنتم مومنین}.

 ۱۰.ماهمیشه سعی کنیم که بهترین گفتار را بگیریم. کسی که هر
سخنی را میپذیرد در واقع راهی را برای نفوذ شیطان در وجود خود باز کرده است و شیطان از فرصت استفاده کرده
و میان او و دیگران
کینه و عداوت ایجاد می نماید لذا ما باید همیشه بهترین گفتار را بگیریم زیرا این
کار راههای نفوذ شیطان را مسدود می نماید و خداوند می فرماید{ وقل لعبادی یقول التی هی احسن ان الشیطان کان للانسان
عدوا مبینا}

والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته

——————————————————-

 برگرفته
شده از:مجله ی المجتمع

نویسنده : محمد عبده

مترجم :سلیم راوشی