الأکراد یفتخرون بصلاح الدین الأیوبی
الأکراد
یفتخرون بصلاح الدین الأیوبی
صلاح رفعت
نشر موقع صوت کردستان مقاله للکاتبه الجزائریه
ماریازاد تشتکی فیها من تطاول بعض الشبان الأکراد ممن التقت بهم فی بلاد الاغتراب
على شخصیه القائد التاریخی صلاح الدین الأیوبی واتهامهم له بالاستعراب والخیانه.
وبغض النظر عن طبیعه هؤلاء الشبان أو انتمائهم الفکری فان الغالبیه العظمى من
الأکراد وعلى مر الأزمنه یفتخرون بانتماء صلاح الدین الأیوبی لقومیتهم. أما من
یجاهر من الأکراد (وهم على ما نحسب قله) بالعداء لصلاح الدین الأیوبی فهؤلاء
یعتقدون أن صلاح الدین الأیوبی اخطأ عندما لم یکون دوله للأکراد وهو الذی کان
بمقدوره فعل ذلک.
لماذا وکیف نشئت هذه الظاهره
لقد
ساهمت عده عوامل رئیسه فی إیجاد ظاهره البغض للشخصیات التاریخیه الکردیه
الإسلامیه. السبب الأول هو حرمان الأکراد فی مطلع القرن العشرین من حصولهم على
حقهم المشروع فی تکوین دوله قومیه. فقد ارتأت القوى العظمى عدم منح الأکراد دوله
قومیه وإنما تم تقسیمهم على دول ناشئه ذات طابع قومی، عربی فی العراق وسوریا وترکی
فی ترکیا وفارسی فی إیران. لقد کان تمسک الأکراد بالإسلام سببا رئیسا فی عدم
حصولهم على دوله قومیه. فحین کان یضع المجاهد محمود الحفید مندیلا على یده عندما
یصافح مضطرا البریطانیین کان ممثلو العرب والأتراک وغیرهم یقدمون فروض الطاعه
للمحتل البریطانی . کان الأکراد الوحیدین من المسلمین الذین بقوا متمسکین بعقیدتهم
الإسلامیه وعانوا من اجل ذلک من التشرید وقدموا من الشهداء الآلاف دفاعا عن الدوله
العثمانیه التی کان یعتقدون أنها دوله الخلافه وبالرغم من أن تلک الدوله اضطهدتهم
فی مراحلها الأخیره. إن الدول التی تم تقسیم الأکراد علیها لم تعاملهم معامله تلیق
بشعب أبی عنید تعلم على الشموخ والتضحیه وإنما لجأت إلى دمجهم ألقسری فی الثقافات
القومیه الغالبه لتلک الدول عدا وضع معقول فی العراق خلال العهد الملکی. وکان
لنکران الجمیل هذا ولازال أثرا على العقلیه الکردیه فی زمننا الحاضر.
والسبب
الثانی لنشوء ظاهره البغض عند فئه محدوده من الأکراد تجاه الشخصیات الکردیه
الإسلامیه هو استخدام شعارات الدین الإسلامی فی اضطهاد الشعب الکردی فی کردستان
خصوصا مع بروز التیار القومی العنصری فی العراق وقد ابتدأت هذا العملیات بمحاوله
عبد السلام عارف تصویر الأکراد بأنهم مرتدون ومحاولته الحصول على فتاوى دینیه
لمقاتلتهم. ولازال الأکراد یحتفظون بتقدیر عالی للسید محسن الحکیم رحمه الله لرفضه
محاولات عارف وسم الأکراد بالمرتدین. وأخذت محاربه الأکراد تحت غطاء الدین
الإسلامی منحنى خطیرا عندما قامت حکومه البعث بتدمیر۴۰۰۰ قریه کردیه واباده ۱۸۰
ألف مواطن کردی وقصف مدینه حلبجه بالأسلحه الکیماویه فی عملیات أطلق علیها تسمیات
إسلامیه من قبیل الأنفال ومحمد رسول الله وغیرها.
والسبب
الثالث لنشوء ظاهره بغض الشخصیات الکردیه الإسلامیه هو بروز التیار القومی
العلمانی فی قیاده الحرکه التحرریه الکردیه فی أوائل الأربعینات وکذلک بروز الحزب
الشیوعی وانخراط الکثیر من الأکراد فی هذا الحزب الذی تبنى القضیه الکردیه فی
العراق. فمن المعلوم إن الحرکه التحرریه الکردیه وغالب الثورات الکردیه کانت
بقیاده شخصیات ذات خلفیه دینیه مثل الشیخ سعید بیران ومحمود الحفید و القاضی محمد
ومصطفى البارزانی. وبالرغم من أن الأحزاب الکردیه العلمانیه والیساریه لم تفرض على
أنصارها کره الشخصیات الإسلامی الکردیه ولکن المناخ الإیدیولوجی العام لهذه القوى
والأحزاب أوجد فئه قلیله من المتطرفین الذین ساهموا فی نشر أفکار التهجم على
الشخصیات الإسلامیه الکردیه وخصوصا صلاح الدین الأیوبی.
دفاعا
عن صلاح الدین الأیوبی
نقول
لمن یؤاخذ على صلاح الدین الأیوبی عدم تکوینه لدوله کردیه بان العهد الذی عاش فیه
صلاح الدین الأیوبی لم یعرف دولا قومیه على النمط السائد فی هذا العهد فهل من
الإنصاف محاسبته على ما آلت إلیه الأمور بعد ثمانیه قرون؟. أما من یتهم صلاح الدین
الأیوبی بالاستعراب نقول له أن الرجل لم یتنکر یوما لقومیته بل کان مقرا بها
مفتخرا و کان غالب قاده جیشه من الأکراد. لقد انصهرت کردیه صلاح الدین فی بوتقه
الإسلام کما انصهرت فی نفس البوتقه امازیغیه طارق بن زیاد وترکمانیه نور الدین
الزنکی وفارسیه سلمان. والأمر نفسه ینطبق على الصحابه الکرام الذین نقلوا هذا
الدین الحنیف إلى إرجاء العالم فلقد ذابت عندهم العروبه والقبلیه فی الإسلام
فصدقوا وصدقهم الله وعده . ولنتخیل ماذا کان حال الإسلام لو کان العرب فی زمن
الرساله یحملون أفکارا قومیه متطرفه على شاکله حزب البعث ،هل کان الإسلام قد اجتاز
رمال الجزیره؟.
إن
الخصال الحمیده التی اتصف بها صلاح الدین هی نفسها الصفات التی جلب الله علیها
الأکراد من الشجاعه والإباء والمروءه. فحتى خصوم صلاح الدین الأیوبی اقروا له بهذه
المکارم واحترموه من اجلها فهل نتنکر له و لها نحن أبناؤه؟. إن الأکراد بمختلف
انتماءاتهم الفکریه من علمانیین وإسلامیین وشیوعیین مطالبون باحترام شخصیه القائد
الکردی ألتأریخی صلاح الدین الأیوبی.
خاص
لقدوه
در عظمت صلاح الدین شکی نیست اما این را باید اضافه کنیم که شخصی مثل سلطان محمد فاتح هم به اسلام خدمت کرد هم به ملت ترک و در واقع شالوده ملیت ترکی در آناتولی بدست وی شکل گرفت , همچنین صفوی ها در احیای ملیت ایرانی و اموی ها و عباسی ها در احیای عربیت نقش اساسی داشتند و این حرف نویسنده گرامی درست نیست که در آن دوران ها قومیت و ملی گرایی نبوده فردوسی کتاب شاهنامه رو سیصد سال قبل از صلاح الدین نوشته و این کتاب سراسر ناسیونالیسم است اما چند نکته :
۱٫ صلاح الدین ایوبی اهل شهر عرب نشین تکریت بوده و اجدادش کرد اصیل ایالت ارمینیه بوده اند و احتمالا صلاح الدین ایوبی جذب هویت عربی گشته بهمین دلیل می شود گفت رغبتی برای کردیت نداشته اما اگر اجدادش می بودند وضع طور دیگری است ,,, بعنوان نمونه ابراهیم هنانو در اصل کرد سوریه بود اما همچون صلاح الدین فقط شجره نامه کردی داشت و الا خودش را عرب می دانست و برای کردها کوچکترین کاری نکرد.
۲٫ بنظرم هر دو قرائت غلط است هم ناسیونالیت های کرد که میگن صلاح الدین کاری به کردستان نداشت هم کسانی که می گویند دوره صلاح الدین دوره ملی نبوده