آیا بهشتیان پروردگار را می بینند؟ چگونه ؟
آیا بهشتیان پروردگار را می بینند؟ جگونه ؟
نویسنده : عبداللطیف احمد عاشور / مترجم: افضل ده مرد نژاد
مسلمانان به روز قیامت پروردگارشان را می بینند و در این مورد در قرآن و احادیث صحیح حضرت پیامبر (ص) دلایل فراوانی وجود دارد که ما به ذکر اندکی از آن بسنده می کنیم:
۱) خداوند در قرآن می فرماید: ( وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَهٌ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَهٌ ) [القیامه: ۲۲- ۲۴]
« در آن روز چهره‌هائی شاداب و شادانند . به پروردگار خود می‌نگرند . »
یزید بن هارون تفسیر این آیه را از امام حسن بصری این گونه روایت کرده است: به سوی پروردگار خود می نگرند.
مفسر مشهور و معتبر نزد تمام مسلمانان؛ حضرت عبدالله بن عباس (رض) (پسر عموی حضرت پیامبر) در تفسیر این آیه می فرماید: (وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَهٌ): یعنی چهره ها در آن روز از خوبی و شادابی شادانند. (إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَهٌ ): یعنی در چهره پروردگار خود می نگرند.[۱]
۲) خداوند می فرماید: (لاَّ تُدْرِکُهُ الأَبْصَارُ وَهُوَ یُدْرِکُ الأَبْصَارَ) [الانعام: ۱۰۳]
« چشمها ( کُنْهِ ذات ) او را درنمی‌یابند ، و او چشمها را درمی‌یابد ( و به همه دقائق و رموز آنها آشنا است).»
گر چه بعضی از این آیه بر نفی رؤیت خداوند استدلال جسته اند؛ ولی برعکس این دلیل بر اثبات رؤیت خداوند است. چنانچه حضرت قتاده می گوید: بندگان به سوی پروردگارشان نگاه می کنند ولی نگاه آنان خداوند را احاطه نمی کند.
حضرت عبدالله بن عباس (رض) می فرماید: معنای (لاَّ تُدْرِکُهُ الأَبْصَارُ) این که چشمان انسان ها نمی توانند بر خداوند احاطه داشته باشند چون محال است که چیزی بتواند خداوند را احاطه کند، چون خود او احاطه کننده همه چیزها است.
۳) خداوند خطاب به همکلام خودش حضرت موسی (ع) می فرماید: (لَن تَرَانِی وَلَکِنِ انظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَکَانَهُ فَسَوْفَ تَرَانِی فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکّاً) [الاعراف: ۱۴۳]
« حضرت موسی (ع) عرض کرد : پروردگارا ! ( خویشتن را ) به من بنمای تا تو را ببینم ( و جمال والای تو را بنگرم . تا افتخار گفتار و دیدار نصیبم گردد . خدایش بدو ) گفت : ( تو با این بنیه آدمی و در این جهان مادی تاب دیدار مرا نداری و ) مرا نمی‌بینی . ولیکن ( برای اطمینان خاطر از این که تاب دیدن مرا نداری ) به کوه ( که همچون تو ماده و بسی نیرومندتر از تو است ) بنگر ، اگر ( در برابر تجلّی ذات من ) بر جای خود استوار ماند ، تو هم مرا خواهی دید . امّا هنگامی که پروردگارش خویشتن به کوه نمود ، آن را درهم کوبید.»
اگر دیدن خداوند جایز و ممکن نمی بود، محال بود که حضرت موسی (ع) از خداوند سؤالی بنماید که بر خدا جایز نیست.
با وجود این که خداوند در جواب این سؤال حضرت موسی (ع) انکار نکرد و اگر رؤیت خداوند محال می بود؛ قطعاً خداوند آن را انکار می کرد و خداوند به او جواب داد، با کلمه (لَن تَرَانِی) و خداوند نفرمود: (لا ترانی) که رؤیت را برای همیشه نفی کند.
در واقع جواب خداوند به حضرت موسی (ع) این بود که تو با جسم مادی دنیا، در جهان ماده تحمل و توان دیدن پروردگار را نداری و بدو نشان داد که کوه با همه ی محکمی و استواری نیز، توان دیدن را ندارد. چون ماده است ولی خداوند توانا است که در آخرت به چشم های انسان ها توان دیدن عطا فرماید.
۴) خداوند در قرآن می فرماید: (لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى وَزِیَادَهٌ) [یونس: ۲۶]
« کسانی که کارهای نیکو می‌کنند ، منزلت نیکو ( یعنی بهشت ) از آن ایشان است و افزون ( بر آن هم که مغفرت و رضوان است ) دارند.»
حضرت پیامبر (ص) کلمه (زیاده) را تفسیر به نگاه کردن به سوی پروردگار فرمودند. و این روایت را از حضرت پیامبر (ص) اصحابی همچون حضرت صهیب (رض)، حضرت حسن بن عرفه از انس بن مالک (رض)، ، ابن جریر از کعب بن عجره (رض)، و ابی کعب و احمد از ابی موسی (رض)، روایت کرده اند.
اصحاب حضرت پیامبر (ص) آیه بالا را به اتفاق این گونه تفسیر و توضیح فرموده اند. چنانچه ابن جریر از حضرت ابوبکر، حذیفه، ابی موسی و ابن مسعود (رض) ذکر نموده است.
۵) خداوند متعال می فرماید: (وَاتَّقُواْ اللّهَ وَاعْلَمُواْ أَنَّکُم مُّلاَقُوهُ) [البقره: ۲۲۳]
«و از خدا خویشتن را برحذر دارید و بدانید که شما او را ملاقات خواهید کرد.»
لغت دانان زبان عرب اتفاق دارند که هرگاه کلمه (لقاء) به سوی موجودی زنده و سالم از کوری نسبت داده شود، تقاضای مشاهده و رؤیت دارد.
۶) خداوند متعال می فرماید: ( کَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ) [المطففین: ۱۵]
« هرگزاهرگز ! قطعاً ایشان در آن روز ( به سبب کارهائی که کرده‌اند ) از ( رحمت ) پروردگارشان محروم و ( از بارگاه قرب و منزلت آفریدگارشان ) مطرودند.»
خداوند بزرگ ترین عذاب برای کافران را، محروم کردن شان از دیدار خود قرار داده است و اگر مسلمانان نیز خداوند را نبینند، بدون شک مانند کافران محروم خواهند بود.
۷) حضرت ابوهریره (رض) روایت می کند: تعدادی از اصحاب پیامبر (ص) از ایشان سوال کردند: آیا ما به روز قیامت پروردگارمان را ملاقات می کنیم؟ حضرت پیامبر (ص) در جواب فرمودند: «هل تضارّون فی رؤیه القمر لیله البدر؟ قالوا: لا، قال: هل تضارّون فی رؤیه الشّمس لیس دونها حجاب؟ قالوا: لا، قال: فإنّکم ترونه کذلک»[۲]«آیا شما برای دیدن ماه شب چهاردهم به سبب ازدحام و شلوغی اذیت می شوید و صف می بندید؟ اصحاب عرض کردند: خیر. فرمودند: آیا برای دیدن خورشید زمانی که آسمان صاف و بی ابر باشد، اذیت می شوید و صف می بندید؟ عرض کردند: خیر. فرمودند: شما خدا را نیز این گونه می بینید.»
۸) همچنین حضرت پیامبر (ص) فرمودند: «إذا دخل أهل الجنّه الجنّه یقول الله عزّ و جلّ: تریدون شیئاً أزیدکم؟ یقولون: ألم تبیض وجوهنا؟ ألم تدخلنا الجنّه؟ فیکشف الحجاب فما اعطوا شیئاً أحبّ إلیهم من النّظر إلی ربّهم، ثمّ تلا (لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى وَزِیَادَهٌ)»[تخریج سند این حدیث گذشت]
«وقتی بهشتیان وارد بهشت می شوند، خداوند می فرماید: آیا از این بیشتر می خواهید تا به شما دهم. آنان می گویند: آیا چهره هایمان را سفید نکردی؟ آیا ما را وارد بهشت نکردی؟ در این حالت است که خداوند حجاب و پرده بین خود و بندگان را برمی دارد و آنان هیچ چیزی محبوب تر و بهتر از نگاه به سوی پروردگارشان داده نشده اند و حضرت پیامبر (ص) این آیه را تلاوت فرمودند:«کسانی که کارهای نیکو می‌کنند ، منزلت نیکو ( یعنی بهشت ) از آن ایشان است و افزون ( بر آن هم که مغفرت و رضوان است ) دارند.»
۹) از قیس بن ابی حارم روایت است که فرمودند: ما به نزد حضرت پیامبر (ص) نشسته بودیم و ایشان به سوی ماه شب چهارده نگاه کردند و فرمودند: «أما إنّکم سترون ربّکم کما ترون هذا القمر، لا تضامّون فی رؤیته، فإن استطعتم ألا تغلبوا علی صلاه قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها (یعنی العصر و الفجر) ثمّ قرأ جریر: (وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا)»[۳]
«به درستی که شما پروردگارتان را می نگرید همچنانکه این ماه را می بینید و در دیدن پروردگارتان ازدحام و شلوغی و نیاز به راهنمایی ندارید اگر بتوانید ۲ نماز عصر و صبح را قضاء نکنید. سپس جریر این آیه را خواند: «قبل از طلوع آفتاب و پیش از غروب به پرستش و ستایش پروردگارت مشغول شو.»
تمام آیات و احادیث فوق دلالت بر این امر دارند که مؤمنان خداوند را در بهشت خواهند دید.
———————————-
منبع: اتفاقات پس از مرگ از دیدگاه قرآن و احادیث صحیح / مؤلف: عبداللطیف احمد عاشور / مترجم: افضل ده مرد نژاد / انتشارات: انتشارت شیخ الاسلام احمد جام ۱۳۹۳
[۱] – به روایت ابن مردویه در تفسیر خودش – الحادی ص ۲۷۶.
[۲] – صحیح بخاری، کتاب التوحید، باب قول الله عز و جل (وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَهٌ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَهٌ) و صحیح مسلم، کتاب الایمان، باب معرفه طریق الرؤیه.
[۳] – صحیح مسلم، المساجد، حدیث ۲۱۱، و صحیح بخاری، کتاب التوحید، حدیث ۲۴.
خدا جونم شهادت نصیبم کن ، بالاخره اگه شهید نشیم میمیریم. حیفه برای دیدار خدا جون ندیم
زیباترین و بهترین چیز، دیدن مظهر رحمت و عشق است.
یا رب العالمین
روزی که پروردگار را ملاقات کنیم….
خییلیییی عالییی
احسنت….