اسماء الله، درس بیست و دوم، واسع/وُسعت

اسماء الله، درس بیست و دوم، واسع/وُسعت

برسی صفت واسع

تو آیت الکرسی میگه لَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ، کسی احاطه به چیزی از علمش نداره، احاطه به معلوماتش نداره، سررشتۀ عالم دست خودشه. إِلَّا بِمَا شَاءَ، مگه اون چیزایی که مشیّت میدونه، لازمه معلوم باشه. وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ، کُرسی قدرتش، به وُسعت آسمونا و زمینه، عرشش خیلی وسیعه (۲:۲۵۵).

به قول حضرت علی، هیچ هدف و حاجتی برآورده نمیشه، مگه به سه شرط: بِاسْتِصْغَارِهَا، اول صغیر بشماریمش، بیخودی بزرگش نکنیم. که اگه نشه، به خاک سیاه میشینم! اگه بشه، از خاک بلند میشم. لِتَعْظُمَ، تا وقتی عظمتش، ارزشش، در عمل معلوم بشه. وَ بِاسْتِکْتَامِهَا، و دوم، مکتوم کردنش، پوشیده نگه داشتنش، لِتَظْهَرَ، تا وقتی ظاهر بشه، در عالم ظهور کنه. به هرکی رسیدیم، جار نزنیم هدف من اینه! وَ بِتَعْجِیلِهَا لِتَهْنُؤَ، و سوم، وقتی بهش رسیدیم، تا حاجتمون برآورده شد، با عجله بریم تو کار استفادش، لذتشو ببریم تا هنوز برامون شیرینه (نهج البلاغه، حکمت ۱۰۱).

هر کدوم ما، یه شغل و کاری داریم، که بهش عادت کردیم و توش راحتیم. اگه وسعت رزق میخوایم، باید اول وسعت دید پیدا کنیم، و بعد به نسبت اون دیدگاه جدید عمل کنیم. که با تکیه به رحمت خدا، کارمون رو وسیع کنیم، تجلی اسم واسع بشیم. اونیکه ده برابر من وسعت رزق داره، ده برابر من کار نمیکنه، چون اونم شبانه روزش ۲۴ ساعته. ولی قطعا در تلاشش در اون راستا، یه سر و گردن از من بالاتره. بهتر عمل میکنه، بیشتر فکر میکنه، مفید تر وقت میزاره.

اگه خدا ما رو تجلی اسم واسعش کنه، راکد نمیشیم، وسعت عمل پیدا میکنیم. مثل همونکه قرآن میگه: یه دونۀ تو، هفت خوشه میده. هر خوشه، صد تا دونۀ جدید، وَاللَّهُ یُضَاعِفُ لِمَن یَشَاءُ، و خدا مضاعف میکنه، برکت میده به بذری که کاشتی، وسیع میشه محصولت، اگه خط مشی درستی در پیش بگیری. وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ، چون خدا واسع و علیمه، معلوم بشه براش طرحت کاربردیه، وسعت میده به رزقت و کارت (۲:۲۶۱).

الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ، شیطون از اینور دائم میگه با پول حلال به هیچ جا نمیرسی، تو فقر میمیری! وَیَأْمُرُکُم بِالْفَحْشَاءِ، دست به هر کار فحشاء و زشتی هم شده بزن، خودتو نجات بده از این فلاکت! وَاللَّهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَهً مِّنْهُ وَفَضْلًا، خدا هم وعدۀ مغفرت و فضیلت میده، هم فضل دنیایی هم فضیلت انسانی. وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ، و خدا واسع و علیمه، اگه راهی که درش هستی به نفع دراز مدتت باشه، بهت وسعت رزق و عمل میده (۲:۲۶۸).

لَا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا، خدا تکلیفی نمیده، مگر به قدر وُسعِت، وسعت عمل و رزقت (۲:۲۸۶). اگه فکر میکنی بخاطر جایی که هستی، وسعت عملت گرفته شده، خب تکلیف بیشتری قبول کن، خودت رو مکلف کن بیشتر تلاش کنی، از تنگنایی که توشی در بیای. أَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَهٌ، زمین خدا که وسیعه (۳۹:۱۰). مَن یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ، هرکی مهاجرت میکنه در راه خدا، یعنی واسه شکوفا کردن استعدادهای خداییش، نه بهتر رسیدن به هوا و هوسش، تو زمین جاهای بهتری پیدا میکنه، وَسَعَهً، وسعت عمل پیدا میکنه (۴:۱۰۰).

خب من از کجا مهاجرت کنم؟ کجا برم؟ از هر ذهنیت بسته ای، که وسعت عملم رو گرفته. شاید باید جدا بشم از خونه ای که توشم، دور بشم از شهری که ساکنشم، خارج بشم از کشوری که مُقیمشم. یه هجرت از درون به بیرون، یا از بیرون به درون. ذُو سَعَهٍ مِّن سَعَتِهِ، هرکی دست و بالش بازه، حرکتی بزنه به نسبت پول و امکانات خودش. مَن قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ، هرکیم رزقش محدوده، به همون نسبت. مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ، بره جلو به قدر همون امکاناتی که خدا بهش داده. سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا، بزودی خدا بعد از اینکه اون سختی حرکت اولیه رو قبول کرد، مسیر رو براش هموار میکنه. عبور از تنگایی که هست رو براش مُیسّر میکنه (۶۵:۷)

البته هر جا بریم، آسمون همین رنگه. بازم همین زمین خدا زیر پامونه، همون آسمونش بالا سرمون. پس واسه فرار از مشکلات نباید هجرت کرد، که میشه از چاله به چاه افتادن. به قول حضرت علی: لَیْسَ بَلَدٌ بِأَحَقَّ بِکَ مِنْ بَلَدٍ، هیچ سرزمینی، بلادی، شهر و کشوری، واسه زندگی تو بهتر از جای دیگه نیست. خَیْرُ الْبِلَادِ، بهترین جا واسه زندگیت، اقامتت تو دنیا، مَا حَمَلَکَ، اونجاییه که حملت کنه، حامل تو بشه، اجازۀ اقامت بهت بده. پس هر جایی که هستی، همونجا خوبه مادامیکه جلوی مشیتی که حمل میکنی رو نگیره، حمله به حملی که حاملشی، نکنه (نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴).

از بس وسیع باشد، دریای رحمت او
غواص فهم مشکل، پیدا کند حدودش
(صامت بروجردی – قصیده ۲۴

مطالب مرتبط: اسماء الحسنی