شخصیت های با سن کم اما عمر پربرکت …
شخصیت های با سن کم اما عمر پربرکت …
نویسنده : د. وصفی عاشور أبو زید ترجمه:اسمعیل ابراهیمیان
چه بسیار مردمانی که سالهای متمادی زندگی کردند وسپس مرگ آنها رادرهم پیچیدوکسی از آنها دیده،یا کوچکترین صدا ازآنها شنیده نشد (و پس از مردن نامشان از صحنه ی تاریخ محوگردید) وچه بسیار عالمان وداعیان ومصلحانی که عمرهای کوتاهی داشتند اما آثار وپرتو وتاثیراتشان در زندگی افراد بعد از خود، با آن دوران کمی که درآن زندگی کردند قابل قیاس نمی باشد.
به سرور کائنات وحبیب رب العالمین، رسول اکرم(ص) بنگرکه (تنها) بیست وسه سال رادر دعوت بسوی خدادرمکه ومدینه بسر برد،آن دوشهری که چهره ی زمین را دگرگون ودنیا را متحول ساختند وتاریخی نورا در منطقه وتمام دنیاآغازیدند که تا کنون هم پژواکهایش به گوش همه می رسد (به نحوی که) تمام سیاستها برمبنای آن بنا وموضعگیریها وورخدادها درشرق و غرب براساس آن پایه گذاری وتاسیس می شوند.
به ابوبکر و عمر (رضی الله عنهما) و افراد بعد از آنها بنگرکه چقدروعده و خواسته ها را برآورده ساختند وچه خیر وبرکا ت ورهنمودهای ارزشمندی را بعد از خود بجای گذاشتند وچه پیروزیها وفتوحات زیادی رابرای دین مبین اسلام محقق ساختند. آیاهنگامی که این همه افتخارات رابا دوران حیات یاحکومت کردنشان مقایسه می کنی آن دوران را کافی می بینی؟خداوندا هرگز!!
به امام شافعی بنگرکه تنها پنجاه و چهارسال سن داشت که در این سن، مذهب کاملی را پایه گذاری کردکه تا به امروزهم بسیاری از مردم براساس آن به عبادت خداوند می پردازند وکتابهایی رادر زمینه ی اصول فقه واصول حدیث تالیف نموده که تابه کنون هم متخصصان دراین میدان سربار ومحتاج آن تالیفات هستند(باید اعتراف کردکه) درهیچ یک از علوم آغازی توانا بمانند آغازموفق امام شافعی در زمینه ی علم اصول فقه واصول حدیث یافته نمی شود.
به سیبویه بنگر که تنها ۳۲سال زیست اما کتابی را برای ما جاگذاشت که تا به امروز هم جزو مراجع اولیه در زمینه ی علوم عربی بحساب می آید.
به امام نووی بنگرکه چهل سال واندی زندگی کردومیراثی تربیتی وفقهی را برای ما جاگذاشت که میتوان قانونی برای ساختن تمامی علما و مربیان وفقها گردد از اربعین نووی، گرفته ،تا کتابهای أذکار، و ریاض الصالحین، و شرح صحیح مسلم، و منهاج، و روضه، و تقریب و تیسیر،تا اینکه به کتاب المجموع منتهی می گردد آن پروژه ی تدوین شده ی عظیم در زمینه ی فقه شافقی و فقه مقارن.
به عبدالحمید بن بادیس بنگر که ۵۱سال زندگی کرد ولی در خلال آن علیه استعمار به مقاومت برخاست ورهبری جنبش جهاد را به عهده گرفت وجامعه ی علمای متجدد ومجتهد وترقی خواه راتاسیس کردکه لایزال ادامه دارد وآثاری را به جای گذاشت که امروزه هم مسلمانان از آن سودمی برند.
وبالاخره به امام حسن البنا بنگر که عمر بابرکتش ۴۲ سال بود (ودر این مدت کوتاه) جنبشی را پایه گذاری کرد که آوازه اش دنیاراپرکردومردم را به خود مشغول ساخت ودرتمام دنیامردمانی پیرو ودنباله روآن شدند طوری که ده یامنطقه یا شهری را نمی یابی مگر اینکه اخوان المسلمین در آنجا وجود دارند به تجدید دین پرداخت،و خداوند توسط او نام اسلام را رفعت بخشید و نشاطش را بدو بازگردانید. مفاهیم اشتباه و غلط را تصحیح نمود ومردانی را تربیت کرد که رهبریت نواندیشی واجتهاد درفقه وهدایت وراهنمایی در دعوت وآسانگیری درفتوی رابه عهده گرفتند. که امروزه وبعداز رخدادهای بهار عربی و دیگررخدادها نیز امیدها به این جنبش و مردان آن بسته شده است.
این برکت در عمر و علم و عمل و اثر این سخن نغز امام ربانی ابن عطاء الله را تاکید می کند که می فرماید: چه بسا عمرهایی طولانی که سودبخشی اش اندک است،و چه بسا عمرهایی کوتاه که سودمندی اش فراوان است هر که عمرش پربرکت گردد درکوتاه مدت به نیرو و قدرتی خواهد رسید که وصف آن در هیچ عبارتی نمی گنجد و هیچ اشاره ای بدان نخواهد رسید.
منبع: اصلاح ویب
